Ο Μπενίτεθ βλέπει το πρόβλημα, αλλά μέχρι τον Γενάρη έχει δεμένα χέρια

Ξέρει όμως πολύ καλά ότι μέχρι τον Γενάρη πρέπει να κάνει προσεκτική διαχείριση επιλογών που δεν είναι αποκλειστικά δικές του.

Γι’ αυτό πηγαίνει με το μαλακό και αποφεύγει να εκθέσει παίκτες δημόσια, ακόμα κι όταν το παιχνίδι τού δίνει αφορμές. Στο ντέρμπι ξαναείδαμε ορισμένα αμυντικά λάθη που έχουν κάνει… καριέρα τα τελευταία χρόνια.

Ο Τιν Γεντβάι, μετά το ευχάριστο διάλειμμα με τα δύο γκολ ως ακραίος μπακ, επέστρεψε στις γνωστές του αστάθειες. Ο Κροάτης μοιάζει πιο λειτουργικός μπροστά, καθώς αμυντικά παραμένει άχρωμος και άγευστος, συχνά επικίνδυνος όταν πιέζεται.

Αντίστοιχα, ο Ντραγκόφσκι παρουσιάστηκε ξανά «ρηχός», με εμφανή φοβία όταν έχει την μπάλα στα πόδια. Ο Πολωνός δείχνει να μην έχει αυτοπεποίθηση ούτε στις εξόδους, ούτε στο positioning, ούτε στην επικοινωνία με την άμυνα. Η γλώσσα του σώματος φανερώνει ότι δεν αισθάνεται άνετα στην Αθήνα, ενώ ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τοπ πορτιέρο για να προχωρήσει.

Το χειρότερο είναι ότι ούτε ο δανεικός Λαφόν αποτελεί κάποια εξαιρετική κλάση, οπότε ο προβληματισμός μεγαλώνει. Στη φάση του 2-3 ο Ντραγκόφσκι «κρεμάει» τον Μπράουν, που καθυστερεί να μπει δυνατά επειδή περιμένει έξοδο από τον κίπερ.

Σε συνδυασμό με την ριψοκίνδυνη πάσα που έφερε την αποβολή Τουμπά, ο Ερικ φορτώθηκε άδικα αρνητικό φορτίο. Δεν πρέπει όμως να δικάζουμε έναν παίκτη που φέτος έχει κάνει φοβερά παιχνίδια και έχει τραβήξει μεγάλο κουπί.

Εντύπωση προκαλεί και η νοοτροπία μετά το 2-2, καθώς όλοι πανηγύριζαν λες και τελείωσε το ματς. Δεν βρέθηκε ένας να μπει στη διαδικασία να πάρει τη μπάλα από τα δίχτυα και να τρέξει στη σέντρα για το 3-2.

Σε μια Λεωφόρο που «έβραζε» αυτό το δευτερόλεπτο αποφασιστικότητας έκανε τη διαφορά, όμως χάθηκε. Και τελικά δεν κρατάς ούτε τον βαθμό — κι έτσι μένει ξανά η αίσθηση ότι «του χρόνου πάλι για πρωτάθλημα».