Παναθηναϊκός: Η διαχείριση του Τετέ απαιτεί σκέψη

Ο Βραζιλιάνος είναι χαρισματικός, το φθινόπωρο …πέταγε, αλλά εσχάτως τον πήρε η κάτω βόλτα. Έχει να μάθει πολλά και να συνηθίσει ακόμα περισσότερα: πιο σκληρές προπονήσεις, πιο δυνατό παιχνίδι, να μάθει να ζει με την πίεση του αποτελέσματος.

Κυρίως πρέπει να λαχταράει την στιγμή που θα βρεθεί στην αρχική εντεκάδα, να παλεύει για να βρεθεί σε αυτή κι όχι να έχει σε δαύτη μόνιμη θέση, κάτι που έχουμε την εντύπωση ότι του έκανε κακό, γιατί από κάποιο σημείο και μετά πίστεψε ότι έγινε βασιλιάς σε ένα σύνολο προβληματικό, που δεν μπορούσε να αλλάξει πέντε πάσες στη σειρά.

Στην περίπτωση του έχοντας όλοι πλέον καταλάβει πόσο γρήγορος είναι με την μπάλα στα πόδια και πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει γιατί ντριπλάρει άμεσα, οι άμυνες του δίνουν όλοι λίγο περισσότερο χώρο για να κάνει υποδοχή μπάλας και τον περιμένουν στα 3-4 μέτρα βάζοντας τον στην υποχρέωση να πασάρει.

Αν ο λατινοαμερικάνος δεν περνάει το προσωπικό του αντίπαλο, η δυνατότητα προσφοράς του με πάσες είναι ακόμα μικρή γιατί έναν ατομισμό τον έχει. Αν του κλείσεις λίγο και τις πάσες, όπως έκαναν οι παίκτες του Άρη, της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού στα τελευταία ματς, τον κάνεις πολύ προβλέψιμο κι εκμεταλλεύεσαι και τα όποια λάθη του για να φύγεις στην αντεπίθεση, αφού ο ίδιος στην άμυνα δεν ακολουθεί σχεδόν ποτέ.

Ο Βιτόρια μιλά την ίδια γλώσσα μαζί του και είναι λογικό να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις. Ο Τετέ έχει προσόντα, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμος ηγέτης. Εδώ που τα λέμε δεν χρειάζεται μόνο παιχνίδια: χρειάζεται και καθοδήγηση και τέτοια δεν είναι σίγουρα μόνο το να του βάζεις τις φωνές ή να τον αφήνεις εκτός 11άδας.