Η δουλειά του σε αυτή την πρώτη φάση που το πρόγραμμα του παραμένει εύκολο είναι να κερδίζει. Ακόμα και με μισό-μηδέν.
Όμως αυτό δεν είναι ένα απλό σύνθημα που γίνεται πράξη, ούτε μιλάμε για κάτι που οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές μπορεί να το καταλάβουν από μόνοι τους.
Είναι ένα modus vivendi, ένας τρόπο ζωής που η ΠΑΕ χρειάζεται να επιβάλει χάρη στην παρουσία στελεχών που θα αρκεί η παρουσία τους για να μην έχουν οι αθλητές την ψευδαίσθηση πως οι ήττες συγχωρούνται.
Φυσικά λάθη γίνονται και πάντα θα υπάρχουν στον ομαδικό αθλητισμό.
Άλλο όμως είναι μια κακή εκτίμηση στα μεταγραφικά, ένας κακός χειρισμός στη διαχείριση ενός παίκτη, μια λάθος ανάγνωση αγώνα από τους προπονητές κι άλλο να ξέρουν οι ποδοσφαιριστές ότι οι προϊστάμενοι δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν για την πορεία του συλλόγου!
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ο Παναθηναϊκός έχει φτάσει να δυσκολεύεται από κάθε χωριό/γειτονιά κι όμως ΠΟΤΕ δεν έχουμε διαβάσει για ένα πρόστιμο , μια νουθεσία κάποιου ότι όλα αυτά πρέπει να κοπούν, ένα τρίξιμο δοντιών του ιδιοκτήτη στους ποδοσφαιριστές.
Δημήτρης Στρατής
