Όσο κι αν είναι ζόρικο για να περάσεις πάνω από ΟΦΗ, Άρη χωρίς τον Φώτη Ιωαννίδη, πρέπει να προτάξεις εγωισμό, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν παίζει ρόλο κανένα σύστημα και καμιά διάταξη.
Η διάταξη, δεν είναι παρά μερικά στοπ καρέ σε κάθε φάση που αρχίζει με επαναφορά του τερματοφύλακα για να αρχίσεις επίθεση.
Μόνο που μια φωτογραφία δεν είναι ποτέ σπουδαιότερη από κάτι που έχει κίνηση και ζωντάνια. Αυτό λείπει από το τριφύλλι.
Ζωντάνια, κίνηση, ενθουσιασμός, τρεξίματα, ανάσες, φρεσκάδα. Πράγματα δηλαδή που δεν αποτυπώνονται στα νούμερα, ούτε στην στατιστική.
Λες δηλαδή ότι έχεις κάνει το χειρότερό σου ξεκίνημα εδώ και χρόνια και νομίζεις πως λες κάτι σπουδαίο, ενώ το τι συμβαίνει στο γήπεδο είναι πάντα πιο δύσκολο να το κατανοήσεις/εξηγήσεις. Πολύ απλά γιατί είναι όλα θέμα μυαλού, δυνάμεων, διάθεσης.
Τα καταθέτεις αυτά στο χορτάρι; Τότε -επειδή είσαι Παναθηναϊκός- απέναντι στους μικρομεσαίους συνήθως σου αρκούν, εκτός κι αν φας καμιά διαιτητική “πιστολιά”. Τουλάχιστον ας έχουν κάνει πριν οι παίκτες το καθήκον τους.
Δημήτρης Στρατής
