Με 2Χ2 απέναντι σε ΟΦΗ, Αρη και μια καλή εμφάνιση κόντρα στην Τσέλσι θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για τον κόουτς.
Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι κυρίως πρόβλημα ενέργειας, λύσεων και τρόπων και για αυτό δεν είναι απλό να λυθεί. Θέλει χρόνο μόνο που η συγκεκριμένη λέξη κάνει…τζιζ για οργανισμό που έχει ξεχάσει πως να κάνει πρωταθλητισμό και τα αποθέματα γαλήνιας κριτικής όσων των περιστοιχίζουν έχουν εξατμιστεί.
Έπειτα είναι και το άλλο αγκάθι του συλλόγου που είναι κυρίως πρόβλημα νοοτροπίας: έχει καταλήξει να παίζει σε ένα πρωτάθλημα που ξέρει ότι δεν έχε καμία παραγοντική δύναμη, με στόχο να βγει στο Europa και στο Conference League – αδιανόητο και τραγικό αυτό για τον σύλλογο που ξέρουμε.
Αντίστοιχα πρόβλημα είναι κι οι τσιμπημένες ηλικίες κάποιων παικτών του, η μικρή διάρκεια στο παιχνίδι του, οι τραυματισμοί, η ανομοιογένεια, η αμυντική αδυναμία και ο επαναλαμβανόμενος φόβος σε ματς do or die μετά από τόσες πολλές αποτυχίες.
Τίποτα από αυτά δεν λύνεται με αλλαγή συστήματος ή καθήλωση ενός παίκτη στον πάγκο – η συζήτηση για τα συστήματα έχει νόημα όταν η καλή απόδοση και η πληρότητα είναι δεδομένα. Τότε όντως μπορείς να συζητήσεις για το πώς κι όχι για το γιατί.
Μέχρι τότε κι επειδή ο οργανισμός δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου και της υπομονής καλείται να νικά ακόμα και με μισό-μηδέν.
Δημήτρης Στρατής
