Με τον καταπονημένο Μλαντένοβιτς, τον φρέσκο Μπάλντοκ -που θεωρήθηκε σκόπιμο να βγει από τη ναφθαλίνη και να παίξει σε ένα ντέρμπι-φωτιά με την ΑΕΚ -και Ινγκανσον-Γεντβάι που δεν ματσάρουν με τίποτα, ίσως η τριπλέτα Μαξίμοβιτς-Αράο-Τσέριν να διασφάλιζε τουλάχιστον ότι δεν θα υπάρξουν πολλοί κίνδυνοι για τον Ντραγκόφσκι.
Το ζήτημα στην Ευρώπη πάντα είναι να αποδεικνύεσαι ρεαλιστής, να προσέχεις κυρίως να μην χάσεις, ειδικά εκτός έδρας. Εδώ έπαιζε με λίμπερο και 3-5-2 ή 3-6-1 Μαρκαριάν και Κυράστας που το 2002 είχαν στην επίθεση Λυμπερόπουλο, Βαζέχα, Ολιζαντέμπε, Βλάοβιτς και Κωνσταντίνου!!!
Δεν υπάρχουν δογματισμοί στα ευρωπαϊκά ματς, πρέπει να μπορείς να παρεκκλίνεις από την φιλοσοφία σου και να ψάχνεις πρωτίστως το θετικό αποτέλεσμα για ένα σύνολο τσακισμένο από τα αποτελέσματά του στο πρωτάθλημα που είναι εδώ και πολλά χρόνια πολύ εύθραυστο ψυχολογικά.
Οι ήττες κάνουν κακό γιατί όσο συσσωρεύονται αρχίζει να γίνεται συζήτηση για την ποιότητα των παικτών και δε θέλει πολύ ο Παναθηναϊκός οπαδός να βγάλει άχρηστη ακόμα μία φουρνιά παικτών. Εδώ η γενιά που έφερε το Euro έμεινε στην ιστορία με στάμπα λούζερ! Για να μην πλατιάζουμε στην Ευρώπη κοιτάς πρωτίστως το αποτέλεσμα και πως θα “δέσεις” τα μετόπισθεν!
