Παναθηναϊκός: Απαγορεύεται και με τη... βούλα!

Το θετικό είναι πως ο σύλλογος κάθε φορά παίζει για να κερδίσει –με εξαίρεση το παιχνίδι της Λεωφόρου με του ΠΑΟΚ όπου για πρώτη (κι ελπίζουμε τελευταία) φορά είδαμε επί Φατίχ Τερίμ την κεντρική ιδέα να είναι “άντε, να πάρουμε την ισοπαλία, να πάμε σπίτια μας” που για δευτερόλεπτα δεν πληρώθηκε πανάκριβα.

Σε όλα τα άλλα μεγάλα ματς επί Τούρκου δεν είδαμε ένα σύνολο που έμπαινε στο χορτάρι για να πάρει αποτέλεσμα, κλέβοντας, παίζοντας ηρωϊκό ταμπούρι.

Ο Παναθηναϊκός έβαζε κάτω την μπάλα και γινόταν αφεντικό του αγωνιστικού χώρου.

Θεωρούμε ότι ο κόουτς το μάθημά του το πήρε, το τριφύλλι πρέπει να κάνει το παιχνίδι του κι όχι να συμβιβάζεται σε εκείνο των άλλων.

Η νοοτροπία της ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ δεν πρέπει να επαναληφθεί. Το σωματείο απαιτείται να επενδύσει στις αρετές του για να χτίσει νοοτροπία στα πλέι οφ.

Να μείνει δηλαδή προσηλωμένο σε αυτό που ήταν φέτος ο δεύτερος βασικός σκοπός του, μετά την κατάκτηση του τίτλου που είναι το νο1 ζητούμενο: δηλαδή να γίνει βίωμα στα ενδότερα ότι ο Παναθηναϊκός απαγορεύεται να συμβιβάζεσαι, αλλά να δίνεις κάθε φορά εκείνος τον τόνο στο παιχνίδι.