Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις παικταρά πίσω από τον φορ, πολύ περισσότερο να διαθέτεις δύο. Πολύ καιρό τώρα στο υψηλό επίπεδο οι μεγάλες ομάδες, στους χώρους που βρίσκονται πίσω από τον στράικερ πλήρωναν πολλά λεφτά.
Ποδοσφαιριστές, με διαφορετικό στιλ, αλλά με σπάνιες ικανότητες, Μέσι, Νεϊμαρ, Εμπαμπέ, Γκριεζμάν, Αζάρ, Σίλβα, Σαλάχ, Ντιμπάλα και πολλοί άλλοι μας έρχονται στο νου.
Δεν υπάρχει τοπ κλαμπ στην Ευρώπη που να μην έχει πραγματικά έναν σταρ στις θέσεις πίσω από το εννιάρι.
Του χρόνου ,αν θες να πας καλύτερα, πρέπει να φέρεις αντι-Μπερνάρ και ΚΥΡΙΩΣ να καλύψεις τους δημιουργικούς σου παίκτες με χαφ που θα “τρώνε” το γήπεδο, θα έχουν ταχύτητα, θα σου δίνουν κλεψίματα και το δικαίωμα να έχεις περισσότερη ώρα μπάλα στα πόδια των σταρ σου.
Οι “καλλιτέχνες” με “βαρύ” άξονα στα νώτα τους είναι σαν να ευνουχίζονται, ακόμα και στο ελληνικό πρωτάθλημα που παίζεται δύο ταχύτητες κάτω σε σχέση με τις προηγμένες λίγκες.
