Αναλυτικά όσα είπε στο στο podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ» ο Εμμανουηλίδης:
Για τα συναισθήματα που έχει μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στους χιαστούς: «Δεν περιγράφεται αυτή η χαρά. Όταν ήμουν έναν χρόνο εκτός και ανυπομονούσα να επιστρέψω, αυτή είναι που σε τρώει κάποια στιγμή. Στην αρχή δεν το ένιωθα τόσο, λέγοντας στον εαυτό μου πως θα περάσει γρήγορα. Κάτι που όντως πέρασε γρήγορα ο χρόνος, αλλά όσο δουλεύεις το καταλαβαίνεις και περισσότερο, τόσο σωματικό όσο και ψυχικά. Για να πω την αλήθεια όμως δεν με επηρέασε τόσο πολύ ο τραυματισμός μου, ειδικά όταν έχω περάσει με αυτό που έγινε στην μητέρα μου. Τώρα νιώθω πως θα βγαίνω πάντα πιο δυνατός, γιατί είχα ανθρώπους δίπλα μου που με στήριζαν. Είχα και ανθρώπους που δούλευαν δίπλα μου για τον τραυματισμό μου και νομίζω πως το comeback ήταν τέλειο».
Για τον θάνατο της μητέρας του και αν το διάστημα της αποθεραπείας του που βρισκόταν στην Δανία το έκανε πιο δύσκολο: «Ναι σίγουρα, γιατί ζήτησα από την ομάδα, τον πρόεδρο και τον ατζέντη μου να είμαι κοντά σε δικούς μου ανθρώπους, για να το περάσω όσο γίνεται πιο εύκολα. Τελικά, καταφέραμε και ήρθαμε σε συμφωνία και πήγαμε σε ένα πολύ καλό κέντρο στην Ιταλία για να κάνω το χειρουργείο. Παρόλο που η ομάδα στην αρχή διαφωνούσε, τελικά όλα πήγαν πολύ καλά και μετά συμφωνήσαμε να είμαι στην Ελλάδα και μετά από πέντε μήνες να επιστρέψω στην Δανία για το τελικό κομμάτι. Ήμουν πολύ χαρούμενος που η ομάδα δέχτηκε, γιατί ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για εμένα, να βρίσκομαι κοντά με δικούς μου ανθρώπους, γιατί πραγματικά πρέπει μερικές φορές να ξεχνιέσαι».
Για τον Παναθηναϊκό και για το αν είναι το πιο έντονο κεφάλαιό του στην μέχρι στιγμής ποδοσφαιρική του καριέρα: «Ναι, είναι σίγουρα, γιατί από εκεί ξεκίνησα την καριέρα μου. Ουσιαστικά ήμουν για πεντέμισι χρόνια και ήταν η ομάδα που αγωνίστηκα τα περισσότερα χρόνια. Σίγουρα έχω περάσει και από διάφορες φάσεις, από τις χειρότερες μέχρι και τις καλύτερες. Έχουν αλλάξει τόσοι προπονητές και από αυτούς έχω κρατήσει τα καλύτερα. Μπορώ να πω όμως πως ήταν κάτι πολύ έντονο όλα αυτά τα χρόνια. Γνώρισα πολύ καλά άτομα, με τα οποία ακόμα μιλάω και εννοείται πως παρακολουθώ την ομάδα ακόμα και τώρα. Από κει και πέρα και στον Πανιώνιο που δεν κάθισα πολύ, ουσιαστικά για έναν χρόνο, μπορώ να πω πως το κλίμα στην ομάδα ήταν απίστευτο. Ακόμα και όταν υποβιβαστήκαμε, το κλίμα ήταν σαν αυτό στον Παναθηναϊκό, πολύ δυνατό και έντονο».
Για το ποια στιγμή τον πλήγωσε και ποια τον σημάδεψε στον Παναθηναϊκό: «Η στιγμή που με πλήγωσε ίσως να ήταν την χρονιά που έφυγα, γιατί ήθελα να με υπολογίζουν περισσότερο. Γιατί ήξερα πως ήμουν καλός παίκτης και άξιζα να παίζω. Από την άλλη αυτό που με σημάδεψε ήταν το πρώτο μου γκολ. Είναι κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
