Παναθηναϊκός: Λόγια, στα όρια του ακατανόητου

Φυσικά και γίνεται όταν βρίσκεται σε κλαμπ που δυσκολεύεται να αποκτήσει μια καλή σχέση με την ποδοσφαιρική λογική. Κάτι πάει να γίνει από το 2021 αλλά εδώ είναι Παναθηναϊκός και τα τόσα έτη χωρίς τίτλο κάνουν την κατάσταση περίπλοκη.

Μια ποδοσφαιρική ομάδα είναι ένας μικρός οργανισμός με προτεραιότητες, στοχεύσεις, πλάνο δουλειάς και ανθρώπους ικανούς να το φέρουν σε πέρας (ή…όχι). Όλα αυτά ο Παναθηναϊκός δεν τα είχε μέχρι να πάρει την κατάσταση στα χέρια του ο Σέρβος.

Προπονητές με ιδέες πέρασαν κι άλλοι από το κλαμπ (Δώνης, Ουζουνίδης) αλλά θυμόμαστε τι τρικλοποδιές έφαγαν.

Ο Ιβάν αρχικά κινήθηκε με μικρό μπάτζετ, αλλά κάμποσες καλές ιδέες. Έκανε φτηνές σχετικά επιλογές παικτών, δυνάμωσε το προπονητικό τιμ, εξέλιξε παίκτες κι έφτιαξαν μια ομάδα που έπαιζε και ελκυστικό και μαχητικό ποδόσφαιρο, ικανή για παραστάσεις σοβαρού ποδοσφαίρου και για θριάμβους της μιας βραδιάς: θυμηθείτε το Κύπελλο, τις νίκες στα ντέρμπι, το πρωτάθλημα πέρσι δεν ήρθε επειδή παραμένεις ανύπαρκτος στο παρασκήνιο.

Το να λένε όμως κάποιοι (και να επιμένουν κιόλας!) ότι η ομάδα κινείται χωρίς πυξίδα, κινδυνεύοντας να χαθεί αγγίζει τα όρια του ακατανόητου.

Δημήτρης Στρατής