Φύσσας για Κυράστα: «Είναι ο θάνατος που με έχει συγκλονίσει περισσότερο στη ζωή μου»

Ο παλαίμαχος παίκτης του Παναθηναϊκού, Τάκης Φύσσας σε μία συνέντευξη από καρδιάς μίλησε για τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα.

Αναλυτικά όσα είπε στο sportal.gr:

«Υπήρξε ένα πρωτάθλημα που δεν πήραμε ποτέ και θα ήταν το πιο γενναίο πρωτάθλημα όλων των εποχών.

Είναι εκείνη η χρονιά που ο Γιάννης είχε πει «δε θα πεθάνουμε γι’ αυτούς τους αλήτες, θα πολεμήσουμε».

Αλλά ξέρεις κάτι; Έκανε τόσα πράγματα και είχε τόσες επιτυχίες και σαν παίκτης και σαν προπονητής, που τον κάλυπτε πολύ η δουλειά του.

Δε θα ξεχάσει ποτέ κανείς την ομάδα εκείνη. Ήταν η ομάδα του Κυράστα. Νομίζω αρκεί αυτό».

«Του χρωστάω πολλά. Ήταν ο πρώτος μου προπονητής ως επαγγελματίας. Είχαμε μια απίστευτη σχέση και στον Πανιώνιο και στον Παναθηναϊκό, όπου είχα πάει εγώ πρώτα και μετά ήρθε.

Πίστευα ότι πάντα θα με βοηθούσε, όπως και με βοήθησε. Να παίξω καλύτερα. Να σταθώ. Να εξελιχθώ.

Ο Γιάννης έφυγε την 1η Απριλίου 2004, λίγους μήνες μετά πήραμε το EURO. Και πολλά απ’ τα παιδιά του EUROήταν παιδιά του».

«Σε εκείνο το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, που είχε ματώσει το κεφάλι μου, ο κόσμος που έβλεπε απορούσε γιατί συνέχιζα να παίζω.

Ο Γιάννης ήταν ευθύς. Ήρθε και μου είπε πως το αίμα δεν είναι τίποτα. Μου το έλεγε συνέχεια, το αίμα δεν είναι τίποτα για σένα.

Είναι το ματς που χάναμε 2-0 στο ημίχρονο από τον Ολυμπιακό και είχαμε ξεχάσει τους εαυτούς μας.

Είναι η πρώτη φορά που ο Γιάννης δεν επιβλήθηκε στο ημίχρονο μέσα στα αποδυτήρια. Χάναμε 2-0 κι εγώ δεν πίστευα στα μάτια μου με όσα κάναμε στο ματς.

Μπήκα στα αποδυτήρια και ήμουν μαινόμενος, μιλούσα εγώ στην ομάδα. Με κοιτούσε και με άκουγε.

Μου είπε «παρ’ τους πάνω σου να γυρίσετε το ματς» και το γυρίσαμε. Και μετά με έπιασε και μου είπε «θα έρθεις μαζί μου στη συνέντευξη Τύπου».

«Ο Γιάννης δημιουργούσε ομάδες που δεν τις ένοιαζε τίποτα. Με όποιον και να παίζαμε, όπου και να παίζαμε.

Παίζαμε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό την Κυριακή και την Τετάρτη παίζαμε με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και τα δίναμε όλα, παλεύαμε, ήμασταν ανταγωνιστικοί απέναντι σε τόσο μεγάλες ομάδες κάθε Τετάρτη.

Αυτό μας έκανε πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές όλους μας, νιώθαμε πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα και το οφείλαμε στον Γιάννη.

Ήταν ένας άνθρωπος που σου έβγαζε όλο το πάθος για δουλειά, δεν μπορούσες να χαλαρώσεις».

«Είχε τον τρόπο να επιβληθεί στους παίκτες, κάνοντας τους να τον σέβονται. Σε κέρδιζε ο χαρακτήρας σου.

Δεν μπορούσε κανείς να… καβαλήσει τον Κυράστα. Ήταν αφοπλιστικός, δεν μπορούσες να κρυφτείς.

Σε έκανε αντράκι. Σε έκανε σαν αυτόν. Πιστεύω ότι πήρα πολύ από την ειλικρίνειά του και την ευθύτητά του.

Μας έδειχνε ποιος είναι το αφεντικό και υπήρχε απεριόριστος σεβασμός προς το πρόσωπό του.

Παίζει ρόλο ότι υπήρξε μεγάλος ποδοσφαιριστής. Βλέποντας έναν άνθρωπο να έχει μεγαλουργήσει σε αυτό που κάνει, τον αφουγκράζεσαι και προσπαθείς να τον ακολουθήσεις. Πολλοί το κάναμε αυτό».

«Ο Γιάννης ήταν πρωτοπόρος σε όλα. Μπορεί να ήταν ένα παιχνίδι του Πανιωνίου με τον Παναργειακό και εκείνος να σου έλεγε αν χώρισε το δεξί μπακ ή αν ξενύχτησε το αριστερό εξτρέμ και σε τι κατάσταση βρισκόταν.

Και αγωνιστική και ψυχολογική. Πήγαινε στην προπόνηση πέντε ώρες πριν και έφευγε τρεις ώρες μετά, τον κοιτούσαμε και αναρωτιόμασταν αν έχει ζωή.

Τα είχε όλα πάνω του. Έκανε ντουμάνι τα αποδυτήρια, άλλες εποχές τότε, επιτρέπονταν τα πάντα και πάλευε με τις σκέψεις του.

Σηκωνόταν και τα είχε προετοιμασμένα όλα. Ήταν ο καλύτερος Έλληνας προπονητής και δυστυχώς έφυγε τόσο νωρίς. Είχε πολλά να δώσει ακόμα».

«Ήμουν στην Πορτογαλία όταν έμαθα για τον θάνατο του Γιάννη. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Είχαμε μιλήσει μερικούς μήνες νωρίτερα, με είχε δει στη Γλυφάδα όταν είχα έρθει για την Εθνική.

Μιλήσαμε, του είχα πει πόσο με βοήθησε και είχαμε πει ότι θα βρεθούμε ξανά. Είτε στην Εθνική, είτε σε κάποιον σύλλογο.

Είναι ο θάνατος που με έχει συγκλονίσει περισσότερο στη ζωή μου. Τον έχουμε στο μυαλό μας, στην καρδιά μας, πάντα δίπλα μας. Ένα κομματι από το EURO του το έχω χαρίσει και είναι μαζί του στον ουρανό».