Παναθηναϊκός: Είχαμε δει ξανά έτσι τον Κουρμπέλη;

Επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς ο σύλλογος πέρσι με τους μπαλαδόρους στον άξονα (Γκασίνοβιτς, Πέρεθ, Βιγιαφάνιες) είχε καταφέρει σε όλα τα παιχνίδια να κυριαρχεί και να παίζει με μπάλα στα δικά του πόδια.

Όταν από 65-70% κατοχή πηγαίνεις σε νούμερα που είναι κάτω από 40 (όπως βλέπαμε να γίνεται μέχρι πρότινος) τα θέλω του αγώνα γίνονται διαφορετικά.

Άλλα πράγματα θέλεις από τον Δημήτρη και τον Ρούμπεν στα παιχνίδια που η ομάδα σου κυριαρχεί και τελείως διαφορετικά όταν την περισσότερη ώρα μπάλα έχει ο αντίπαλος.

Κανείς από τους δύο δεν είναι ο κόφτης που θα δει ο απέναντι και θα τρομάξει, μα όταν είναι σε κέφια, το κλαμπ είναι να το πιεις στο ποτήρι, με τον αρχηγό να σκοράρει, να βγάζει ασίστ-πάρε-βάλε (άσχετα αν τα γκολ χάνονται), να προωθείται συχνά (στο τσακ έχασε το γκολ στο Χαριλάου με εκείνη την αφύλακτη κεφαλιά από την μικρή περιοχή).

Λες και τσιγκλήστικε ο εγωϊσμός του για όσα (δικαίως) άκουσε μετά την ηλίθια αποβολή στην Τρίπολη και θέλει να γίνει ξανά σημείο αναφοράς. Επιβάλλεται να συνεχίσει έτσι.