Το ωραίο είναι ότι αν δεν ένιωθε ενοχλήσεις ο Κλεϊνχέισλερ ο Αργεντινός θα έμενε πάγκο.
Όπως και να ‘χει το γεγονός ότι είδε στη θέση του να έρχονται παίκτες σαν τον Μαντσίνι και τον διεθνή Ούγγρο τον έκαναν να προσπαθήσει περισσότερο στις προπονήσεις ενώ κι η ξεκούραση μένοντας στις εφεδρείες τον βοήθησε να αδειάσει το μυαλό του.
Όπως και να χει από το ’90 και μετά τα μεγάλα ρόστερ έγιναν κανόνας και τα rotation υποχρεωτικά.
Μια ομάδα που σεβόταν τους οπαδούς της έπρεπε να έχει καλές εναλλακτικές λύσεις.
Ενας προπονητής σήμερα επιβάλλεται να έχει 22 με 25 ετοιμοπόλεμους παίκτες.
Λένε πάλι πως αν δεν μπορείς να βρεις τρεις μεγάλους παίκτες κοίτα να αξιοποιήσεις αυτούς που διαθέτεις: η σκέψη και η επιλογή είναι απλή, μόνο που όσοι τράβηξαν κουπί από τον Αύγουστο κόντεψαν να σκάσουν κι έπρεπε να ξεκουραστούν ώστε να γυρίσουν πιο δυναμικά στο βασικό σχήμα.
Ο Νοτιοαμερικάνος είναι σε άριστη κατάσταση, πάντως…
