Ζαγαρίτης: «Σε κάποιους δεν άρεσε ο Μπόλονι, μπορεί να περίμεναν οδηγίες από τον Γκουαρδιόλα»

Ο Βασίλης Ζαγαρίτης έδωσε μία συνέντευξη εφ’όλης της ύλης μιλώντας για όλα όσα είχαν γίνει στο Παναθηναϊκό την εποχή που ήταν στην ομάδα αλλά και για το μέλλον του.

Αναλυτικά όσα είπε στο gazzetta.gr:

Πώς έζησες την Ακαδημία του Παναθηναϊκού;

Τον πρώτο χρόνο ήταν πολύ δύσκολα γιατί δεν έμενα μέσα στο ξενώνα. Πηγαινοερχόμουν κάθε μέρα Καπαρέλλι – Κορωπί. Είχα φάει και είχα κοιμηθεί πάρα πολλές φορές μέσα στο αμάξι. Τον επόμενο χρόνο έμεινα μέσα στον ξενώνα και η καθημερινότητά μου απλοποιήθηκε.

Αν σου ζητούσε κάποιος να ξεχωρίσεις ένα πράγμα που έμαθες στην Ακαδημία, ποιο θα ήταν αυτό;

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον κύριο Ταράση γιατί όλα τα παιδιά της γενιάς μου ήμασταν πολύ κοντά του. Είναι ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος που δούλεψε πολύ μαζί μας. Αυτό που προσπάθησε, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, να μας μεταδώσει είναι ότι όσο κοντά βρισκόμασταν στην πρώτη ομάδα, άλλο τόσο κοντά ήταν και το να φύγουμε από εκεί. Όταν ήμασταν στην Ακαδημία και ονειρευόμασταν να βρεθούμε στην πρώτη ομάδα μας έλεγε ότι όσο μακριά ήμασταν από την πρώτη ομάδα, άλλο τόσο κοντά ήμασταν. Μας εξηγούσε ότι πρέπει να προσπαθούμε βήμα – βήμα και ότι αν δουλέψουμε σκληρά κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο ψηλότερο επίπεδο.

Του λέγαμε “Μα κύριε Ταράση θέλουμε να παίξουμε στον Παναθηναϊκό”.

Τότε μας απαντούσε ‘”Κάντε αυτό που πρέπει τώρα και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν στην ώρα τους”.

Ως παίκτης της Ακαδημίας ποιους ποδοσφαιριστές έβλεπες δίπλα σου να προπονούνται στην πρώτη ομάδα και ξεχώριζες;

Πρώτα ξεχώριζα τον Ζέκα. Από εκεί και πέρα, ενώ ήμουν στην Κ17, ο κύριος Φραντζέσκος μου είχε πει να παίξω σε ένα φιλικό της Κ20 με την πρώτη ομάδα. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να βρίσκω απέναντί μου τον Μουνιέ και τον Λουτσιάνο.

Όταν τελικά ήρθε η ώρα της πρώτης σου συμμετοχής με την πρώτη ομάδα, ήταν τόσο όμορφο το συναίσθημα όσο το περίμενες;

Ήταν ακόμα πιο καλό. Δεν θα ξεχάσω τον τρόπο που μιλούσε ο κύριος Νταμπίζας, όταν κατόπιν δικής του εντολής, φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη του κυρίου Συλαϊδόπουλου και του κυρίου Δώνη, ανέβηκα στην πρώτη ομάδα. Προσπαθούσαν και οι τρεις με κάθε τρόπο να με βοηθήσουν. Τότε ήταν που αντιλήφθηκα ότι όλα όσα πίστευα, ήταν αληθινά. Μου έδιναν πάρα πολλές οδηγίες σε ό,τι αφορά στο επιθετικό παιχνίδι. Ήμουν αρκετά επιθετικογενής ποδοσφαιριστής τότε και έπαιζα ως φουλ μπακ στο 3-5-2.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των συναισθημάτων σου τι σου έλεγαν;

Ο κάθε προπονητής κοιτάζει το πλάνο του. Ο κύριος Δώνης μου έλεγε να κάνω υπομονή, να δουλεύω σκληρά και πως κάποια στιγμή θα μου δοθεί η ευκαιρία. Έτσι κι έγινε. Από εκεί και έπειτα, έγιναν όλα πιο εύκολα.

Ποια είναι η άποψή σου για τους τρεις ανθρώπους που ανέφερες προηγουμένως, τους Νίκο Νταμπίζα, Σωτήρη Συλαϊδόπουλο και Γιώργο Δώνη;

Με τον κύριο Συλαϊδόπουλο έχω κάνει τα πιο σημαντικά βήματα γιατί ήταν προπονητής της Κ17 αλλά και της Κ19 δύο χρόνια. Ήταν ο άνθρωπος που με είχε δει περισσότερο να αγωνίζομαι και μαζί με τον κύριο Νταμπίζα μου είχαν πει ότι θα παίξω αριστερό μπακ σε έναν αγώνα της Κ17 κόντρα στον Λεβαδειακό στον οποίο είχα πάρει 50’ συμμετοχής. “Τι αριστερό μπακ;”, αναρωτήθηκα, εγώ έως τότε έπαιζα δεκάρι και αριστερό εξτρέμ! “Αριστερό μπακ, αριστερό μπακ’’, σκέφτηκα. Έπαιξα αριστερό μπακ, έκανα ασίστ και από τότε δεν άλλαξα ξανά θέση. Ανέβηκα στην πρώτη ομάδα και με κράτησαν. Μέχρι στιγμής ο κύριος Δώνης είναι ένας από τους πιο σημαντικούς προπονητές για εμένα. Ήταν αυτός που με έβαλε να παίξω πρώτη φορά, που με χρησιμοποίησε πρώτη φορά ως βασικό στο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα στα play offs. Η βοήθειά του ήταν τεράστια.

Εκείνο το καλοκαίρι, τι προοπτικές πιστεύεις ότι είχε η ομάδα του Γιώργου Δώνη;

Όλοι πιστεύαμε ότι η ομάδα διέθετε έναν πολύ καλό κορμό και πως με δύο-τρεις ποιοτικές προσθήκες θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε ένα πολύ ανταγωνιστικό σύνολο. Γνωρίζαμε ότι υπήρχαν ομάδες πιο δουλεμένες από εμάς, αλλά όλοι βλέπαμε ότι υπήρχε προοπτική. Πολλοί παίκτες δεν ήθελαν να φύγει ο προπονητής, αναρωτιόντουσαν γιατί επρόκειτο να συμβεί αυτό. Με τον Γιώργο Δώνη χαιρόσουν να πηγαίνεις στην προπόνηση. Σε πίεζε, προσπαθούσε να σε βοηθήσει. Σίγουρα όλοι οι προπονητές αδικούν κάποιον, αλλά το βέβαιο είναι ότι γινόταν πολύ καλή δουλειά.

Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις από τον Ντάνι Πογιάτος;

Ξέραμε ότι είναι ένας Ισπανός προπονητής και αμέσως καταλάβαμε ότι θα έρθουν Ισπανοί ποδοσφαιριστές αλλά και ότι θα παίζουμε μόνο μπάλα. Αυτό ήταν και το πιο θετικό στοιχείο. Ότι όλη η προπόνηση θα είναι πάνω στην μπάλα. Μπορεί να έχω τις διαφορές μου με τον κύριο Πογιάτος ή να μην μου άρεσαν κάποιες αποφάσεις του, αλλά παραδέχομαι ότι η προπόνηση που έκανε ήταν πάρα πολύ ωραία. Προσπαθούσε να βάλει τη φυσική κατάσταση μέσα στις κατοχές και μέσα στο διπλό.

Τι ήταν αυτό που σε είχε δυσαρεστήσει στην αντιμετώπισή του προς εσένα;

Όταν είσαι μικρός δεν μπορεί να έχεις την απαίτηση, επειδή έπαιξες όλα τα ντέρμπι στα play offs της προηγούμενης χρονιάς, να παίξεις και όλα τα ματς της επόμενης σεζόν. Δεν είχα ποτέ αυτή τη λογική, δεν πήγα ποτέ στον προπονητή να του πω “τι κάνεις; Γιατί δεν με βάζεις μέσα;”. Αυτό, όμως, που πίστευα είναι ότι θα έχω την ευκαιρία μου, όπως την είχα και την προηγούμενη χρονιά. Από την στιγμή που είχα κάνει ένα καλό σερί στα ντέρμπι, γιατί να μην μπορώ να παίξω κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης ή στην ΑΕΛ; Το είχα συζητήσει και μαζί του. Μάλιστα, μετά από μία καλή προπόνηση που είχα κάνει, του είχα εξηγήσει με ευγενικό τρόπο ότι θεωρούσα πως έπρεπε να πάρω μία ευκαιρία. Διαφωνήσαμε και μου απάντησε ότι δεν είμαι έτοιμος. Είπα μονάχα “πολύ καλά” και αποχώρησα από το γραφείο του. Από τότε και έπειτα, περίμενα να δω τι θα συμβεί. Έγιναν πράγματα που δεν έβγαζαν νόημα, όπως ότι είχε χρησιμοποιηθεί στόπερ ως αριστερό μπακ, ενώ εγώ βρισκόμουν στον πάγκο.

Μετά την αποχώρηση του Ισπανού, ήρθε ο άνθρωπος με τον οποίο έζησες τις καλύτερες στιγμές σου στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού. Ο λόγος, φυσικά, για τον Λάζλο Μπόλονι.

Ήρθε ο άνθρωπος τον οποίο αγαπάω! Όχι επειδή με εκείνον προπονητή, πήρα πολύ χρόνο συμμετοχής. Δεν θέλω να νομίζει ο κόσμος κάτι τέτοιο. Με είχε σαν γιό του και το είχε πει! Θυμάμαι σε μία προπόνηση να παίζουμε κορόιδο πέντε εναντίον τριών και να μου κάνει ένα τάκλιν ο Κουρμπέλης. Τότε ο προπονητής μπήκε στην μέση και λέει “Προσέξτε, είναι ο γιός μου”. Όπως είναι λογικό, ακολούθησε καζούρα ότι γι’ αυτό παίζω τόσο πολύ!

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποκτήσεις τόσο καλή χημεία μαζί του;

Δεν ήμουν ο μοναδικός από τα νέα παιδιά που πήρα ευκαιρίες εκείνη την περίοδο. Εγώ πάτησα σε 2-3 καλές εμφανίσεις που έκανα και σε συνδυασμό με έναν τραυματισμό του Χουάνκαρ, καθιερώθηκα. Ήταν πολλοί οι νέοι παίκτες που πήραν ευκαιρίες από τον κύριο Μπόλονι. Γούσταρε πολύ τα νέα παιδιά. Είχαν πάρει χρόνο συμμετοχής ποδοσφαιριστές όπως ο Τζαβίδας, ο Αθανασακόπουλος, ο Αλεξανδρόπουλος, ο Σερπέζης. Ήθελε πάρα πολύ να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε. Μας βοηθούσε όλους, από τον πρώτο έως τον τελευταίο.

Αρκετοί ποδοσφαιριστές υποστήριξαν, αφού αποχώρησε ο Λάζλο Μπόλονι, ότι δεν υπήρχε επικοινωνία ανάμεσα σε εκείνους και στον προπονητή. Πως το εξηγείς εσύ αυτό;

Μπορεί κάποιοι να το έλεγαν επειδή δεν τους άρεσε η προπόνηση ή επειδή είχαν άλλον τρόπο σκέψης. Μπορεί να περίμεναν τις οδηγίες που δίνει ο Γκουαρδιόλα. Ο κάθε προπονητής έχει τη δική του φιλοσοφία. Όταν ήρθε ο κύριος Μπόλονι ήμασταν πολύ χαμηλά στον βαθμολογικό πίνακα, έχοντας κάνει ένα άσχημο ξεκίνημα. Αυτό υπό τις οδηγίες του κυρίου Πογιάτος, που πολλοί παίκτες πίστευαν ότι είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Με τις νίκες που κάναμε στη συνέχεια καταφέραμε να ανέβουμε στη βαθμολογία, ακόμα και αν αυτές ήταν με σκορ 1-0. Κάποιοι έλεγαν ότι ναι μεν κάνουμε καλή προπόνηση, αλλά δεν μπορούμε να το βγάλουμε στον αγώνα. Όλοι έριχναν ευθύνες, όμως αυτό συνέβαινε από την αρχή της σεζόν λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων και δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσει με την έλευση του νέου προπονητή.