Το παιχνίδι με την ΑΕΚ πρέπει να λειτουργήσει ως καλό μάθημα για τον προπονητή.
Στο ματς βγήκαν συμπεράσματα που ο Ιβάν δεν γίνεται να αγνοήσει.
Το δίδυμο Κουρμπέλη-Πέρεθ δεν μπορεί να δώσει ασφάλεια κα να κερδίσει μάχες απέναντι σε ογκώδη και ταχύτερα κορμιά. Ευτυχώς ο Αλμέιδα δεν το πήρε χαμπάρι, «άδειασε» το κέντρο του στο β΄ μέρος και διευκόλυνε τη νίκη του γηπεδούχου.
Ο Δημήτρης σε σχέση με Γκασίνοβιτς, Βιγιαφάνιες είναι άτεχνος και σε ντέρμπι δεν εμπνέει σιγουριά στο παιχνίδι σε μικρό χώρο.
Ο Πέρεθ θα φανεί καλύτερος (το ίδιο και ο Τσέριν) πλάι σε αθλητικό αμυντικό χαφ που θα παίρνει παραμάζωμα τους αντιπάλους και θα μαρκάρει τα πάντα και τους πάντες.
Ο Σλοβένος την Κυριακή αναγκαζόταν να μένει χαμηλά για να ελέγχει την κυκλοφορία χωρίς να μπορέσει να αποτελέσει ακόμα ένα στήριγμα για την επιθετική τριπλέτα όπως θα περίμενε ο προπονητής του.
Παρότι ο Γιοβάνοβιτς βάζει τον Ανταμ ανάμεσα σε δύο ακόμα μέσους, ο παίκτης δεν ελευθερώνεται και δεν κουβαλά μπάλα γιατί οι παθογένειες των συμπαικτών του ενστικτωδώς τον αφήνουν κοντά στο ημικύκλιο αντί να αποτελεί ακόμα ένα πυλώνα σύνδεσης κέντρου-επίθεσης.
Δημήτρης Στρατής