Τζιόλης: «Στιγματιστήκαμε ως τα παιδιά του Τζίγγερ» (vid)

Ο Αλέξανδρος Τζιόλης μίλησε στο gazzetta.gr για την πορεία του στον Παναθηναϊκό, τα σχόλια για τον Γιάννη Βαρδινογιάννη κι όχι μόνο.

Αναλυτικά ένα απόσπασμα της συνέντευξης:

«Μέσα στο ματς δεν είχα δεύτερες σκέψεις. Όταν έπαιζα ήμουν φουλ συγκεντρωμένος. Σίγουρα υπήρχε ένα κίνημα και στην Εθνική Ομάδα και στις ομάδες που ήμουν το έζησα. Στον ΠΑΟΚ λιγότερο. Εννοώ κίνημα από κόσμο που δεν με εκτιμούσε ποδοσφαιρικά. Να σας πω ότι ήταν θετικό, θα σας πω ψέματα. Το να μην εκτιμάσαι από την περιρέουσα ατμόσφαιρα ή δεν παίρνεις αυτό που αξίζεις, δεν είναι ωραίο. Είχα όμως τη δύναμη να το διαχειριστώ, γιατί αν δεν την είχα, θα χανόμουν στην πορεία. Δεν είναι εύκολο αυτό και χαίρομαι που το κατάφερα.

Δεν ξέρω πώς θα φανεί αυτό που θα πω, αλλά ξέρω ότι ήμουν ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής. Το να μην σου αρέσω και να μην θες να με βλέπεις, είναι σεβαστό. Και σε εμένα κάποιοι δεν μου αρέσουν, αλλά δεν μπορεί κάποιος να μου πει ότι δεν ήμουν καλός ποδοσφαιριστής, έχω αντίλογο σ’ αυτό. Δεν το δέχομαι».

Οι κριτικές που τον έκαναν να γελάει και το «Τζιόλη σε χαρίζουμε δεν σε υπολογίζουμε»
Στον Παναθηναϊκό το κατάλαβες αυτό;

«Ναι. Ενα κομμάτι μου γελούσε μ’ αυτό. Ως χαρακτήρας ποτέ δεν είχα ανάγκη την επιβεβαίωση, αλλά δεν είναι έτσι για πολλούς. Και κατάλαβα ότι αν δημιουργούσες σχέσεις είχες κι άλλη αντιμετώπιση. Θυμάμαι όταν πήγα στον Παναθηναϊκό, χτύπησε το τηλέφωνό μου 2-3 φορές από άγνωστους αριθμούς. Με ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι τι γινόταν στην προπόνηση αλλά εγώ δεν ήμουν έτσι, δεν μ’ άρεσε και το έκοψα. Ε, αυτό έχει κι ένα τίμημα. Και έτσι είναι το πράγμα. Δεν το κρίνω καλό ή κακό, αλλά έτσι είναι. Μπορεί να μην γίνεται και από κακία. Για να μην πάω στο τελείως πονηρό, όταν ένας δημοσιογράφος αποκτήσει μια σχέση με έναν παίκτη, αυτομάτως θα του βγει μια παραπάνω επιείκεια. Όταν δημιουργήσεις μια σχέση και τον θεωρήσεις κοντά σου, τον βλέπεις αλλιώς. Εγώ συνεντεύξεις δεν έδινα, με δημοσιογράφους δεν μιλούσα, οπότε είναι λογικό όταν παίξω 6-7 να μου βάλεις 6-7 ή και 5. Αν ήμουν φίλος σου, αν έπαιζα 5 θα μου έβαζες 6, είναι ανθρώπινο για να μην το πάω πονηρά. Το ποδόσφαιρο το είχα αλλιώς στο μυαλό μου, μεγάλωσα στη Γερμανία… Στο εξωτερικό δεν υπάρχει αυτή η πληθώρα των Μέσων. Στη Γερμανία είναι η Bild, το Kicker…».

Απ’ όσα άκουγες τι σε κούρασε πιο πολύ;

«Εκανα υπομονή. Αν τα πάρεις χρονικά τα πράγματα, στον Παναθηναϊκό έπαιζα. Η ομάδα ήταν σε καλή κατάσταση, έπαιξε στο Champions League και μετά εγώ και κάποια άλλα παιδιά στιγματιστήκαμε ως “παιδιά του Τζίγγερ” όταν άλλαξε η διοίκηση. Αυτό έφερε μια κατάσταση… Θυμάμαι σαν τώρα, στην Ξάνθη στο τελευταίο μου ματς, που έγραψαν οπαδοί: “Τζιόλη σε χαρίζουμε, δεν σε υπολογίζουμε”. Οι οπαδοί να γράψουν πανό για ένα παιδί 23 ετών; Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα γίνει κάτι παρόμοιο σε μια προηγμένη χώρα και μάλιστα σε ένα παιδί από τη χώρα τους. Επίσης, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι αυτό το αποφάσισε ένα παιδί που πλήρωσε εισιτήριο. Αυτό είναι κατευθυνόμενο. Εγώ εισέπραξα κάτι που δεν μου άξιζε.

Θυμάμαι ότι όταν έφυγα από τον Παναθηναϊκό, προπονητής ήταν ο Τεν Κάτε και είχε έρθει η πολυμετοχικότητα. Ήταν να πάω δανεικός στην Βέρντερ Βρέμης όπως και έγινε.

Είμαι στο αεροδρόμιο για να φύγω και με ρώτησαν ποιος είναι ο στόχος μου. “Ο στόχος μου είναι να πάω, να παίξω, να καθιερωθώ και να μείνω”. Σημειώνω ότι εγώ τότε στον Παναθηναϊκό δεν έπαιζα πολύ, είχα κάνει κάποια καλά ματς και κόντρα στη Βέρντερ αλλά ως εκεί. Για εμένα αυτή η δήλωση ήταν ό,τι πιο υγιές για ένα παιδί 23 ετών που φεύγει για να παίξει στην Bundesliga. Ε, ακόμα κι αυτό μεταφράστηκε με κακή χροιά, ότι δεν θέλω τον Παναθηναϊκό. Το καρπώθηκα κι αυτό ως κάτι κακό ότι δεν θέλω τον Παναθηναϊκό. Για εμένα ήταν πάντα πιο υγιές το να φύγω στο εξωτερικό, θεωρώ ότι πάντα πρέπει να εξελίσσεσαι».

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ