Ο «ακατάλληλος» Πογιάτος και ο... Παντελίδης

Είναι φανερό ότι η κατάσταση στον Παναθηναϊκό από την 1η αγωνιστική έχει βαρέσει κόκκινο!

Ακόμα έχουμε Οκτώβρη κι όμως θαρρείς πως το κλαμπ ακροβατεί στο πιο κρίσιμο σημείο των τελευταίων χρόνων, μετά από μια χαμένη σειρά αγώνων και κυρίως με τεράστια προβλήματα να επιλύσει στον τρόπο που διοικείται.

Ποιος ιδανικότερος για τέτοιες ειδικές καταστάσεις από ένα προπονητή που θα “νιώθει” από Παναθηναϊκό ή έστω από την περίφημη ελληνική πραγματικότητα;

Γι αυτό ακούστηκε χθες το όνομα του Σάββα Παντελίδη (!) γι αυτό πολλοί αντιμετώπισαν με πίκρα και σκεπτικισμό την απομάκρυνση Δώνη του οποίου η καλή δουλειά του 2018 (όταν ο σύλλογος ήταν χωμένος στο βούρκο) έπρεπε κάποια στιγμή να εξαργυρωθεί με μεγαλύτερες προσωπικότητες στα αποδυτήρια.

Δώρον-άδωρον φαίνεται το γεγονός ότι προχώρησες σε αύξηση του μπάτζετ παραδίδοντας το “θησαυρό” στα χέρια ρούκι κόουτς που τρέμει και τον ίσκιο του βλέποντας να έχει γίνει στόχος μετά από λίγες εβδομάδες προπονήσεων, πολιτισμικό σοκ για κάποιον που δούλευε χωρίς το παραμικρό άγχος στα τσικό της Ρεάλ Μαδρίτης. Με τους ποδοσφαιριστές που διαθέτεις σήμερα και κάποιο περπατημένο, καπάτσο κόουτς, στοιχηματίζεις ότι οι πράσινοι θα πορευτούν στα σίγουρα εξασφαλίζοντας αξιοπρέπεια, γι αυτό υψώνονται φωνές για την απομάκρυνση Πογιάτος, αφού ο Ισπανός μέχρι να “μάθει”, η ομάδα μπορεί να υποστεί κι άλλα στραπάτσα τα οποία ο πληγωμένος ψυχισμός του κόσμου αδυνατεί να αντέξει.

Οι οπαδοί ζητούν απλώς από την ομάδα να μην μπλέκει σε δυσάρεστες περιπέτειες και να είναι ανταγωνιστική κάθε Σαββατοκύριακο, ειδικά απέναντι στα …λιμά.

Ο κάθε Παντελίδης είναι πρακτικός προπονητής, περπατημένος στην Σούπερ Λίγκα, όσοι δεν γέλασαν με την προοπτική να αναλάβει τον Παναθηναϊκό πρόφτασαν να συμπεράνουν ότι θα ξέρει πως να βάλει στο παιχνίδι της ομάδας πέντε πράγματα ώστε να ανταποκριθεί σε ένα πρωτάθλημα που δεν είναι δα και η Πριμέρα Ντιβιζιόν.

Ως Έλληνας και γνώστης του μεγέθους του τριφυλλιού (λένε όσοι βλέπουν το δίδυμο Πογιάτος-Ρόκα και φτύνουν τον κόρφο τους) είναι “σιγουράκι” ότι θα “κρατήσει” τα αποδυτήρια και θα φτιάξει “κλίμα” σε ένα σύνολο που έχει παραδοθεί στα χέρια ενός ανυποψίαστου αλλοδαπού προπονητή που ήδη έχει χάσει το χρώμα του νιώθοντας πως πιέζεται υπερβολικά. Κακά τα ψέματα το μόνο που θέλει ο οπαδός σήμερα είναι όραμα κι η επιλογή ενός ρούκι σαν τον Πογιάτος μόνο αυτό δε δίνει. Αυτή η αίσθηση της πρόχειρης και μη ψαγμένης λύσης είναι που εξοργίζει, ενώ κάλλιστα η ΠΑΕ θα μπορούσε να προικίσει αυτό το ρόστερ σε κόουτς πολύ πιο “παιγμένο”. Έχετε καταλάβει τι συμβαίνει μετά από το παιχνίδι του Αλκαζάρ;

Τα προηγούμενα χρόνια ο Γιώργος Δώνης είχε στρωμένο έδαφος να αναφερθεί στα απομνημονεύματά του στο πράσινο πέρασμά του, με τον τίτλο “No budget story”. Στον Παναθηναϊκό “έκλαιγαν” για το μειωμένο μπάτζετ και φέτος με πολύ πιο υψηλό ταβάνι πάλι αγωνιστικά δεν έχουν μαντήλι να κλάψουν.

Τα ίδια τραβούσε χρόνια ο Παύλος Γιαννακόπουλος στο μπάσκετ αλλά από την …ανάποδη, ο πρόεδρος πάντα προίκιζε με παικταράδες τους προπονητές μα χαϊρι και προκοπή η ομάδα δεν έβλεπε.

Το συμπέρασμα είναι ένα: Θέλει ψάξιμο εξονυχιστικό για να βρεις τον κατάλληλο που θα του εμπιστευτείς τον καταρτισμό του ρόστερ, τις επιλογές παικτών που ξεκάθαρα θα μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Τουλάχιστον να βρεις κάποιον του οποίου το βιογραφικό δεν θα μπορεί να προσβάλλει ο κάθε τυχάρπαστος, σπέρνοντας ζιζάνια και δημιουργώντας κλίμα. Τι από όλα αυτά διαθέτει ο Ντάνι Πογιάτος για να απορροφήσει τους τεράστιους κραδασμούς;

Δημήτρης Στρατής