Φάνηκε το πράγμα από τα φιλικά όπου η απόδοση του Δημήτρη Σερπέζη κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα.
Παρότι ο νεαρός έχει προσόντα, στον Παναθηναϊκό της έσχατης καλής φουρνιάς πιτσιρικάδων δεν έκανε τόσο ντόρο, όχι π.χ σαν τον φορ Τζαβίδα (για τον οποίο γράφτηκε ότι ενδιαφέρθηκε κοτζάμ Γιουβέντους), τον Αλεξανδρόπουλο, τους Χριστογεώργο-Ξενόπουλο που έπιασαν τα πεναλτάκια τους στα πλέι-οφ κι αποθεώθηκαν ή τον Βαγιαννίδη και τον Αποστολάκη που μας απασχόλησαν μήνες με τα “υπογράφω-δεν υπογράφω”.
Ο Δημητράκης είναι μόλις 19 ετών. Έχει προσόντα που χρειάζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Τα γεροδεμένα χαφ με ύψος πάνω από 1,83 είναι ελάχιστα. Όταν αυτό συμβαίνει συνήθως μιλάμε για περιπτωσάρα.
Ο Σερπέζης έχει μεγάλο διασκελισμό (αν και δεν τον λες πυραυλοκίνητο με τη μπάλα στα πόδια) με τεχνική κατάρτιση που του επιτρέπει να βγάζει την ομάδα μπροστά και δύναμη-μπόι που τον κάνουν κυρίαρχο στο χώρο του.
Ο ΠΑΟ έχει την τύχη στην πιο νευραλγική θέση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο να βρει ΔΥΟ ποδοσφαιριστές (τον Δημήτρη και τον Αλεξανδρόπουλο) που του δίνουν τη δυνατότητα να έχει ισορροπία στις γραμμές και μελλοντικά δύναται να τους μοσχοπουλήσει.
Δημήτρης Στρατής