Survivor Spoiler 27/9: Αυτοί κερδίζουν σήμερα την ομαδική ασυλία

Το τρέιλερ κυκλοφόρησε για το αποψινό επεισόδιο, τελευταίο της εβδομάδας και όλα δείχνουν ότι θα έχουμε ανατροπές.

Ωστόσο, οι πληροφορίες… Survivor Spoiler από τον Άγιο Δομίνικο επιμένουν.

Και θέλουν τους Πράσινους να πανηγυρίζουν την κατάκτηση της ομαδικής ασυλίας και τους Κίτρινους να πηγαίνουν στο Συμβούλιο του Νησιού για να αναδείξουν υποψηφίους προς αποχώρηση.

Κατέρρευσε στο Survivor: «Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι ούτε να το αναφέρω, δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα»

Ημέρα… συναισθήματος, όπως φάνηκε από την αρχή ως το τέλος, ήταν η Πέμπτη για το Survivor μιας και οι περισσότεροι παίκτες των δυο ομάδων προχώρησαν σε προσωπικές τους εξομολογήσεις στην κάμερα του ριάλιτι επιβίωσης του ΣΚΑΪ. Ανάμεσα σε άλλους, λοιπόν, ο Άγγελος Τσάκας θέλησε να μιλήσει και αυτός για τα παιδικά του χρόνια αλλά και την δύσκολη διαχείριση στην απώλεια του αγαπημένου του πατέρα.

Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, ο παίκτης της πράσινης ομάδας του Survivor εκμυστηρεύτηκε στην κάμερα πως «ο Άγγελος μικρός ήταν ένα παιδί που λόγω και της δουλειάς, που πήγαινε σεζόν στην εστίαση, δεν είχε πολύ μυαλό μες στο κεφάλι του. Δεν είχα πολλά πράγματα να σκεφτώ, περνούσα απλά τις μέρες μου ωραία και δεν με ένοιαζαν πως ή αν περνάνε οι μέρες. Ήταν πολύ ωραία χρόνια, δεν μετανιώνω για τίποτα, ξέρω ότι έχω κάνει αρκετά λάθη σαν μικρός αλλά γενικά είχα πολύ ωραία και παιδικά και εφηβικά χρόνια».

«Κατάλαβα ότι ο χορός μου αρέσει, διασκεδάζω, κάνω κάτι που ξεχνιέμαι. Μέχρι που καταφέραμε να φτάσουμε εκεί που θέλουμε και έχουμε λίγο ακόμα. Είμαστε η μοναδική ομάδα που έχει κατακτήσει την καλύτερη θέση στην Ελλάδα. Το είχα αφήσει για κάποια χρόνια, τα οποία ήταν λίγο δύσκολα για μένα. Δεν ήθελα πολλά πολλά με κανέναν σχεδόν τότε, ήμουν πιο χαμηλών τόνων».

Όσον αφορά, δε, για τον χαμό του πατέρα του, ο Άγγελος τόνισε τα εξής στο Survivor της Πέμπτης. «Ετοιμαζόμουν ένα πρωί να πάω για σνόουμπορντ και απλά με πήραν τηλέφωνο για να πάω να τον δω. Ο πατέρας μου ήταν το νούμερο ένα στην οικογένεια μου, το στήριγμα το δικό μου, της μητέρας μου και της αδελφής μου. Οπότε τα επόμενα δυο χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα για όλη την οικογένεια».

«Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι ούτε να το αναφέρω, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. Οπότε προσπαθώ να τον έχω απλά μέσα μου γιατί ξέρω ότι είναι μέσα μου. Είχαμε πάντα τις διαφωνίες μας αλλά ήξερα ότι με εμπιστεύεται πάρα πολύ. Με επηρέασε πάρα πολύ και δεν ήξερα πως να προχωρήσω γιατί ήρθαν πάρα πολύ απότομα τα πράγματα εκείνη την περίοδο στη ζωή μου».