Έτσι έκλεισαν τις πόρτες στο Βοτανικό

Το πρώτο θύμα του μπλόκου στις επενδύσεις με ιδιωτική πρωτοβουλία, ήταν ο Παναθηναϊκός. Δεκαετίες ολόκληρες προσπαθεί να φτιάξει σύγχρονες εγκαταστάσεις και το μόνο που κάνουν οι κυβερνήσεις είναι να εμποδίζουν.

Πιο κραυγαλέα περίπτωση αυτή του Βοτανικού, της περίφημης Διπλής Ανάπλασης. Μιας στοιχειωμένης ιστορίας… χάρη στις πρωτοβουλίες που πήρε πριν από πολλά χρόνια ο σημερινός Πρωθυπουργός αλλά και αρκετοί συνοδοιπόροι του.

Η υπόθεση ξεκίνησε ως Ελαιώνας προ 15ετίας. Μια πρόταση που ήρθε από τον τότε Δήμαρχο Αθηναίων, Δημήτρη Αβραμόπουλο. Έμεινε στο συρτάρι και τον Ιανουάριο του 2005 ανασύρθηκε από την τότε Δήμαρχο Αθηναίων, Ντόρα Μπακογιάννη. Βαφτίστηκε Βοτανικός για να μην θυμίζει τον Ελαιώνα που δεν ήθελε μερίδα κόσμου του Παναθηναϊκού και τελικώς λίγους μήνες μετά η οικογένεια του Τριφυλλιού αποδέχθηκε την πρόταση. Τον Ιούλιο του 2006 ψηφίστηκε στη Βουλή ειδικός νόμος για τη Διπλή Ανάπλαση, ο περίφημος νόμος Σουφλιά και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους υπογράφονται οι συμβάσεις μεταξύ Δήμου και ΠΑΕ.

Τα 96 εκατ. ευρώ και ο Βωβός

Στο έργο προβλέπονταν ποδοσφαιρικό γήπεδο 40.000 θέσεων, στη ελίτ των κατηγοριών της UEFA, κόστους 96 εκατ. ευρώ. Επίσης κλειστό μπάσκετ και γήπεδο για να στεγάσει τα τμήματα του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού. Από εκεί και πέρα θα είχε ένα εμπορικό κέντρο ιδιοκτησίας Βωβού και το νέο Δημαρχικό Μέγαρο του Δήμου Αθηναίων.

Η κατασκευαστική εταιρία του Βωβού είχε άμεση εμπλοκή στο έργο έχοντας αγοράσει χρόνια πριν μεγάλο μέρος των εκτάσεων όπου προορίζεται να γίνει το γήπεδο. Ο Βωβός παραχώρησε μέρος της έκτασης στο Δήμο με αντάλλαγμα να μπει στο έργο με την κατασκευή εμπορικού κέντρου. Όντως το εμπορικό συμπεριλήφθηκε στο νόμο Σουφλιά και μάλιστα με διπλασιασμό του συντελεστή δόμησης.

Οι 130 του Τσίπρα και ο κορμοράνος

Η άρρηκτη σχέση γηπέδου – εμπορικού κέντρου αποτέλεσε τελικώς το σημείο – «πάτημα». Σε ποιόν; Σε μια επιτροπή αποτελούμενη από 130 πολίτες (με τη βασική δομή της να προέρχεται από την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο Δήμο Αθηναίων «Ανοιχτή Πόλη» με επικεφαλής τότε –όχι και υπογράφοντα την προσφυγή- τον Αλέξη Τσίπρα), η οποία κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της σύμβασης για τη Διπλή Ανάπλαση. Γιατί; Για να προστατέψει τον… κορμοράνο. Τι εστί κορμοράνος; Ένα αποδημητικό πουλί που για τον ΣΥΡΙΖΑ θα πλήττονταν από τη δόμηση και τους 40-50.000 επισκέπτες καθημερινά στην περιοχή! Φώναζαν τότε οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες (εκ των οποίων το 1% έμενε στην περιοχή) «δεν λέμε “όχι” στο γήπεδο, λέμε “όχι” στο εμπορικό κέντρο». Αλλά αυτό έμοιαζε απόλυτα υποκριτικά δεδομένης της σύνδεσης γηπέδου και mall.

Τα έργα ανάπτυξης στην ανεπίσημη χωματερή

Και όλα αυτά για ένα τεράστιο έργο – παρέμβαση στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας, στο μαλακό υπογάστριο της, στο πεντάλεπτο από την Ομόνοια. Σε μια περιοχή… ανεπίσημη χωματερή όπου βασιλεύουν τα σκουπίδια, τα λύματα, οι παράγκες, οι νταλίκες, δίχως καν πραγματικούς δρόμους, χωρίς καν πεζοδρόμια, με το φόβο να βασιλεύει μετά τη δύση του ηλίου.

Εκεί θα γίνονταν έργο συνολικής έκτασης 2.100 στρεμμάτων, με 170 στρέμματα πάρκο, 50.000 τ.μ. το γήπεδο, λίγο παραπάνω το εμπορικό κέντρο. Θέσεις εργασίας; Χιλιάδες. Μόνο από την κατασκευή των κτιριακών εγκαταστάσεων και την διαμόρφωση των ελεύθερων χώρων δημιουργούνταν 2.500 θέσεις εργασίας, ενώ με την περάτωσή της Διπλής Ανάπλασης από τις νέες λειτουργίες θα δημιουργούνταν 4.000 θέσεις εργασίας. Επιπλέον θέσεις εργασίας θα προέκυπταν από τα έργα οδοποιίας στις οδικές αρτηρίες πέριξ του γηπέδου (Αγίας Άννης, Αγίου Πολυκάρπου, Ορφέως και Προφήτου Δανιήλ).

Μπλόκο από ΣτΕ και νόμος – ταφόπλακα

Τελικά το ΣτΕ μπλόκαρε το νόμο Σουφλιά. Τότε ήρθε ο νόμος Μπιρμπίλη, ο οποίος άλλαξε τόσο τους όρους της Διπλής Ανάπλασης ώστε το έργο πια έγινε ασύμφορο για τον Παναθηναϊκό. Και αυτό γιατί έμεινε εκτός έργου το κλειστό του μπάσκετ, περιορίστηκε η έκταση του ποδοσφαιρικού γηπέδου και των εγκαταστάσεων του Ερασιτέχνη, μειώθηκαν πολύ οι εμπορικοί χώροι. Μάλιστα μέρος των εμπορικών χώρων θα μεταφέρονταν στο εμπορικό του Βωβού, όπως και το απαιτούμενο πάρκινγκ. Με λίγα λόγια πάλι το γήπεδο συνδέονταν άρρηκτα με το εμπορικό.

Όταν όλα αυτά τελείωσαν και το γήπεδο μπορούσε να γίνει και με το νόμο, είχαν αλλάξει πια τα πάντα. Κυρίως η Ελλάδα ήταν –οικονομικά- μια άλλη χώρα. Η κρίση είχε ξεσπάσει και στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό δεν έπαιρναν το ρίσκο να δαπανήσουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε κάτι που έκριναν μη ανταποδοτικό και παντελώς ασύμφορο.

Η «καραμέλα» της ανάπτυξης

Όποιος κάνει σήμερα μια βόλτα στο οικοδομικό τετράγωνο που περικλείει το χώρο που θα κατασκευάζονταν το γήπεδο του Παναθηναϊκού, θα διαπιστώσει ότι πέρασε μια δεκαετία από τότε που ήρθε στον αφρό το θέμα και στην περιοχή τα πράγματα χειροτέρεψαν. Η ανάπτυξη στο Βοτανικό δεν ήρθε ποτέ. Σε μια εποχή που οι κυβερνώντες αναμασούν καθημερινά την «καραμέλα» της ανάπτυξης ως διέξοδο από την ύφεση, είναι πραγματικά να απορεί κανείς εάν αφορά τους ίδιους ανθρώπους που πριν μερικά χρόνια έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να εμποδίσουν το έργο.

Το… δράμα της Λεωφόρου

Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός έχει ουκ ολίγες προτάσεις σχετικά με το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Από την κατασκευή νέου γηπέδου (πρόταση του «Παναθηναϊκού Κινήματος») έως την ανακατασκευή στο ήδη υπάρχον κέλυφος (με τη συγχρηματοδότηση της Περιφέρειας Αττικής). Οι πόρτες που συναντάει το Τριφύλλι είναι ως επί το πλείστον κλειστές. Ακόμα και για τη σύμβαση των 7 εκατ. ευρώ με την Περιφέρεια Αττικής, η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ούσα στην αντιπολίτευση προ έτους, είχε εκφράσει την αντίρρησή της. Προς το παρόν ο Παναθηναϊκός περιμένει «κολλημένος» στο Ελεγκτικό Συνέδριο την απόφαση για να τεστάρει εκ νέου έπειτα την κυβερνητική βούληση. Κοινώς να μάθει εάν η Περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου θα δώσει το «πράσινο φως» για την εκταμίευση των 7 εκατ. ευρώ ή θα κάνει… παζάρια.

Η πολύπαθη… γηπεδιάδα του Παναθηναϊκού με επεισόδια ισάριθμα σαπουνόπερας του Νίκου Φώσκολου συνεχίζεται.

Πηγή: SDNA