Ξανά στο στόχαστρο της κριτικής ο Λάζλο Μπόλονι αλλά κι οι πιο έμπειροι παίκτες: ο Μακέντα (παρότι έβαλε 2 γκολ) γιατί φλέρταρε με την αποβολή όντας γεμάτος νεύρα, ο Βιγιαφάνιες κι ο Αγιούμπ επειδή δεν ακούμπησαν μπάλα, ο Σένκεφελντ και ο Διούδης που δεν συμμάζεψαν την άμυνα η οποία έτρεμε σε κάθε κατέβασμα της Τρίπολης (κι όχι του ΠΑΟΚ ή της ΑΕΚ).
Όσοι τις τελευταίες μέρες τραβούν κουπί είναι εκείνοι που πληρώνουν το υπερφόρτωμα σε τρεξίματα και πρωτοβουλίες με μυϊκούς τραυματισμούς. Από τέτοιους υποφέρουν μέρες τώρα ο Κουρμπέλης, ο Μαουρίσιο, ο Σανκαρέ, ο Βέλεθ, τέσσερις κομβικοί παίκτες, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι που μοιράζονται την αποστολή να συσσωρεύουν κούραση.
Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος π.χ εδώ και μήνες δεν βλέπεται. Αναμενόμενο, αφού σε τέτοιες ηλικίες το βάρος των προσδοκιών, η πίεση κι η κόπωση παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια.
Το πρόβλημα του κόουτς δεν είναι η κατά συνθήκη χρησιμοποίηση του Μολό σε ρόλο δεξιού μπακ ή του Βέλεθ σε ρόλο κόφτη: αυτές είναι επιλογές ανάγκης που δεν βαραίνουν την ομάδα – έμαθε με αυτές να ζει. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι το συντριπτικό ποσοστό των παικτών δεν μπορούν να παίξουν με την ένταση που οι περιστάσεις απαιτούν κι ο προπονητής επιθυμεί.
Η κακή δουλειά του καλοκαιριού θα ακολουθεί την ομάδα όλη τη σεζόν.
Δημήτρης Στρατής