Το κίνητρο του Ρότσα και η συνάντηση με Μέσι

Για την Μπαρτσελόνα, τον Λιονέλ Μέσι και φυσικά για τον Παναθηναϊκό μίλησε ο Χουάν Ρότσα, σε μέλη της Πανελλήνιας Λέσχης φίλων της Μπαρτσελόνα και τους διαχειριστές του blaugrana.gr, σε μία κουβέντα με πολλές αναμνήσεις!

«Όταν ξεκίνησε το παιχνίδι, ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι και ο Ράικο Γιάνγιανιν κοιτούσαν ακόμα το γήπεδο, τα καθίσματα και είχαν χάσει ήδη το πρώτο γκολ (σ.σ. του Μαρκ φαν Μπόμελ στα πρώτα δευτερόλεπτα)» λέει αστειευόμενος, ενώ για το 0-0 στο Ολυμπιακό Στάδιο, θυμάται μια ωραία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Λιονέλ Μέσι.

«Ήμουν προπονητής στους μικρούς του Παναθηναϊκού. Λατρεύω τα παιδιά και θέλω να ασχολούμαι πάντα με αυτά. Είχα δύο ποδοσφαιριστές μου, λοιπόν, που δεν τα πήγαιναν καλά στα μαθήματα, αλλά ήταν πολύ καλοί. Τους είχα τάξει πως θα βγάλουν φωτογραφία με τον Μέσι, αν φροντίσουν να βελτιωθούν στα μαθήματα. Και στην προπόνηση της προηγούμενης μέρας, πήγα και του μίλησα στα αργεντίνικα. Ο Λέο εξεπλάγη, του είπα ποιος είμαι και να δώσει χαιρετισμούς στον πατέρα του, με τον οποίο γνωριζόμαστε. Του ζήτησα να βγάλει μια – δύο φωτογραφίες με τα παιδιά. Αμέσως έφυγε από την προπόνηση, ήρθε προς το μέρος μου, με αγκάλιασε, έβγαλε φωτογραφίες και πιάσαμε κουβέντα» θυμάται για την απλότητα του τεράστιου Μέσι.

«Το ξέρουν ελάχιστοι, αλλά η μεταγραφή μου στον Παναθηναϊκό έγινε επί της ουσίας στο πλαίσιο της συνεργασίας της «Μοτόρ Όιλ» στην Αθήνα και της «Μιτσουμπίσι» στην Αργεντινή. Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας, ο Παναθηναϊκός «έψησε» την Μπόκα Τζούνιορς για να έρθω στην Ελλάδα», τόνισε όσον αφορά τις πρώτες μέρες του και θυμάται: «Με είχε πιάσει μεγάλη κατάθλιψη, γιατί ήμουν στην προεπιλογή του Σέζαρ Λουίς Μενότι για την Εθνική Αργεντινής για το Μουντιάλ του 1978, αλλά τελευταία στιγμή δεν με πήρανε, γιατί ο Οσβάλντο Αρντίλες με τον Ρικάρντο Βίλα μόλις είχαν πάρει μεταγραφή στην Τότεναμ, ενώ έπρεπε να προωθηθούν και κάποιοι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν σε ομάδες της επαρχίας. Με πήρε πολύ από κάτω».

Στη συνέχεια τόνισε: «Η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου, αλλά με στενοχωρεί η φιλοσοφία που βγάζει στο ποδόσφαιρο. Οι άνθρωποι που το διοικούν είναι στην πλειοψηφία τους άσχετοι και δεν έχουν φιλοσοφία. Δεν ξέρουν τι είναι το ποδόσφαιρο» λέει με πικρία ο Ρότσα, προσθέτοντας πως «θέλουν το αποτέλεσμα και μόνο. Δεν έχουν την υπομονή της Μπάρσα, η οποία πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για τις ομάδες και ειδικά στην Ελλάδα, ξεκινώντας από τις ακαδημίες» .

Για το κομμάτι που δούλεψε, υποστήριξε: « είμαι περήφανος για το κομμάτι των ακαδημιών στον Παναθηναϊκό. Κάναμε πολύ καλή δουλειά, έχουν βγει αρκετοί καλοί παίκτες και θα μπορούσαν να βγουν και άλλοι, αλλά καλύτερα να μην μιλήσουμε γι’ αυτό γιατί θα στενοχωρηθούν αρκετοί. Η Μπάρσα φτιάχνει παντού ακαδημίες σε όλο τον κόσμο με το στιλ και την φιλοσοφία της και το εγχείρημα είναι τεράστιο. Στην Αργεντινή είχε για τέσσερα χρόνια ένα προπονητικό κέντρο, αλλά έκλεισε γιατί στοίχιζε πολλά εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο».

Για τον Μαρσέλο Μπιέλσα υποστήριξε: «Είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές και δουλεύω μαζί του σε κάποια θέματα τακτικής. Παρακολουθώ πάρα πολύ την Μαρσέιγ γιατί είναι φίλος μου και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η αντιμετώπιση παικτών όπως ο Αντρέ Πιέρ Ζινιάκ ή ο Αντρέ Αγιού. Παρ’ ότι ήξεραν ότι δεν θα παίζουν στην ομάδα του χρόνου, τα έδιναν όλα μέχρι το τέλος, παίρνοντας έτσι και την αναγνώριση του κόσμου. Στην Ελλάδα αυτό δεν θα συνέβαινε, αφού θα ήταν είτε στον πάγκο, είτε εκτός αποστολής», ενώ αναφέρθηκε και στον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε: «έδειξε σεβασμό προς την φιλοσοφία της Μπάρσα και γι’ αυτό πέτυχε η Ισπανία. Παρ’ ότι είχε παίκτες από διάφορα μέρη της χώρας, δούλεψε πάνω στην φιλοσοφία της Μπάρσα, τους κράτησε αγαπημένους και ενωμένους για το καλό της Ισπανίας και γι’ αυτό είδαμε αποτελέσματα από την Ισπανία τα τελευταία χρόνια».

Ρωτήθηκε τέλος για το ποιο θεωρεί ως το μεγαλύτερο χτύπημα στο ποδόσφαιρο, για να απαντήσει: «Ο νόμος Μποσμάν. Κατέστρεψε το ποδόσφαιρο και τις ακαδημίες, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα. Όσο το ποδόσφαιρο συνεχίζει με αυτή την νοοτροπία και φιλοσοφία στην Ελλάδα, εγώ θα δουλεύω μόνο με μικρά παιδιά».