Όπως με την Μπριζ έτσι και με τον Άγιαξ ο Παναθηναϊκός ενθουσίασε περισσότερο στην επανάληψη σε αντίθεση με το πρώτο μέρος.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ο ΠΑΟ ανέβασε ρυθμούς στο β΄ ημίχρονο, κάτι που δεν συμβαίνει συνήθως με τις ομάδες που μόλις έχουν ξεκινήσει την προετοιμασία τους κι αντιμετωπίζουν κλαμπ από την κεντρική Ευρώπη που το ασταμάτητο τρέξιμο το έχουν στο DNA τους.
«Ζαλίστηκαν» οι «πράσινοι» απ’ το ασφυκτικό πρέσινγκ των παικτών του ντε Μπουρ στο πρώτο μέρος (με τον Ζέκα να μένει κολλημένος μπροστά από τους στόπερ, αδυνατώντας να μοιράσει μπάλα πλάγια ή στον άξονα ώστε να «χτιστούν» επιθέσεις), αλλά στην επανάληψη κάτι οι αλλαγές του προπονητή, κάτι η χρησιμοποίηση γρήγορων παικτών μπροστά (Ατζαγκούν, Καλτσάς), κάτι η όρεξη του Νίνη (απολαυστικός όποτε ακουμπούσε μπάλα) και το ανέβασμα του αρχηγού έκαναν τους πράσινους να μεταφέρουν την πίεση προς τα ολλανδικά καρέ.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
