Νοοτροπία και προγραμματισμός μικρής ομάδας

Ο χρόνος άλλαξε, ο Παναθηναϊκός όμως όχι! Και αν δεν αλλάξει τίποτα σύντομα, τότε κινδυνεύουν να χαθούν περισσότερα από ακόμη μία σεζόν. Γράφει ο Παναγιώτης Χριστουλάκης

Ήττα με κάτω τα χέρια, σε ένα ματς που πήγαινε για το 0-0 και τελικά κρίθηκε από την γκάφα των Κουρμπέλη – Τελάντερ (με την περισσότερη ευθύνη να την έχει ο Έλληνας μέσος που “έχασε” τον Μπανανά). Το χειρότερο από όλα είναι ότι φαίνεται σαν να μην νοιάστηκε κανείς για την ήττα. Σαν να λένε “πρωτάθλημα δεν παίρνουμε ούτως ή άλλως, ας περιμένουμε τα play off να δούμε τι θα κάνουμε εκεί”.

To ίδιο άσχημο με αυτό είναι και η νοοτροπία του προπονητή που έχει τα δικά του κολλήματα, όπως και κάθε προπονητής, ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχει η διάθεση διορθώσεων. Μιλάω συγκεκριμένα, για τακτικές προσεγγίσεις που αποδεδειγμένα δεν φέρνουν αποτέλεσμα, αλλά συνεχίζουν να γίνονται.

Αναλυτικά, η επιμονή της χρήσης του Λούκας Βιγιαφάνες ως εξτρέμ. Ο Αργεντινός βιρτουόζος έχει κάνει τα περισσότερα από τα καλύτερά του παιχνίδια με την “πράσινη” φανέλα πίσω από τον επιθετικό ως “δεκάρι”, ενώ το ίδιο συνέβη και κατά το διάστημα που αγωνίζονταν στον Παναιτωλικό. Με τον Βιγιαφάνες στα πλάγια, η ομάδα χάνει στην δημιουργία και γίνεται πιο προβλέψιμη, αφού ως “δεκάρι” ο Λούκας είναι απρόβλεπτος και προσθέτει διαφορετικά στοιχεία στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Επιπλέον, δεν καταλαβαίνω γιατί η ομάδα δεν πάει για μία προσθήκη στις θέσεις 6-8 και επιμένει στην αγορά επιτελικού, την ίδια ώρα που οι Βιγιαφάνες και Λουντ είναι επιτελικοί μέσοι.

Συνεχίζω, με την εντολή να μην ανεβαίνουν τα πλάγια μπακ. Υπενθυμίζω πως μέχρι τώρα οι Μέστο, Κουλιμπαλί και Χουλτ έχουν μοιράσει 6 ασίστς, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν/είναι πολύτιμοι για την επιθετική λειτουργία της ομάδας. Με την εντολή του να μείνουν πίσω, ναι μεν η ομάδα είναι πιο σίγουρη αμυντικά, ωστόσο χάνει πολύτιμες βοήθειες επιθετικά.

Επιπλέον, ο τρόπος που παίζει η ομάδα δείχνει ότι πάει “να κλέψει” το παιχνίδι και όχι να επιβάλλει το δικό της παιχνίδι “πνίγοντας” τον αντίπαλο, όπως θα έπρεπε να κάνει σε παιχνίδια με ελληνικές ομάδες ως αντιπάλους. Η νοοτροπία αυτή είναι αντίστοιχη μικρής ομάδας και δεν θα έπρεπε να υπάρχει στον Παναθηναϊκό, παρά μόνο εάν αντιμετωπίζει σοβαρές ευρωπαϊκές ομάδες.

Τέλος, γνωρίζοντας εξαρχής πως οι Κουλιμπαλί, Γουακάσο και Εμποκού θα ήταν στο Κόπα Άφρικα και πως ο Στάικος θα λείπει τουλάχιστον μέχρι τον Φλεβάρη, η ομάδα έπρεπε να είχε ήδη παραπάνω λύσεις.

Υ/Γ: Εμμένω στην άποψη ότι αξίζουν να δοθούν ευκαιρίες στον Κρίστοφερ Σαμπά. Στα παιχνίδια που έπαιξε φέτος δεν ήταν κακός και επιπλέον οι τραυματισμοί του οφείλονται καθαρά σε κακή διαχείριση.