Πόσο αλλάζει ο Εξάστερος με Χέινς και Γουίλιαμς!

Ο Παναθηναϊκός μοιάζει με μια βαριά νταλίκα που προσπαθεί να μετατραπεί σε αυτοκίνητο αγώνων.

Μοιάζει με ομάδα που κινούνταν πιο αργά από το ριπλέι και τώρα προσπαθεί να τρέξει πιο γρήγορα από τον Φλας. Αντιλήφθηκε πως για να γίνει ανταγωνιστικός θα πρέπει να προσθέσει ταχύτητα και στις δύο πλευρές του παρκέ και μοιραία προχώρησε σε δύο κινήσεις (προς το παρόν), στην απόκτηση του Χέινς και του Ουίλιαμς, ακριβώς μ’ αυτό το σκοπό.

[ads2]

Ομολογώ πως το νέο απόκτημα του Παναθηναϊκού δεν το ήξερα, δεν είχα ολοκληρωμένη άποψη και πέραν των όσων είδα στο ίντερνετ, ζήτησα και τη γνώμη δύο ανθρώπων της απόλυτης εμπιστοσύνης μου που έχουν άποψη για την συγκεκριμένη αγορά. Κοινή εκτίμηση είναι πως ο Ουίλιαμς είναι ένας παίκτης που μπορεί να βάλει την μπάλα στο καλάθι, μπορεί να κάνει τον Παναθηναϊκό πιο αποτελεσματικό στην επίθεση, αλλά η βάση για να το κάνει είναι να έχει την μπάλα στα χέρια του.

Ο Ουίλιαμς θα χρειαστεί 10-12 προσπάθειες σε κάθε ματς για να είναι αποτελεσματικός, και θα χρειαστεί να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό η λογική του Παναθηναϊκού για να μπορέσει να προσφέρει στο κομμάτι της επίθεσης. Είναι σαφές πως οι «πράσινοι» αλλάζουν παίκτες σε θέσεις – κλειδιά και ταυτόχρονα θα πρέπει να αλλάξουν και το στυλ τους.

Παίκτες σαν τον Ουίλιαμς αποδεικνύονται χρήσιμοι, όταν μια ομάδα επιδιώκει τον υψηλό ρυθμό και είναι σαφές πως μ’ αυτές τις δύο κινήσεις ο Τζόρτζεβιτς μπορεί να πάει το σκορ στους 80-85. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα με μεγαλύτερη ισορροπία. Δεν έχει δηλαδή τρεις γρήγορους και επτά αργούς παίκτες, αλλά πέντε γρήγορους και πέντε αργούς που συνδυαστικά μπορούν να δώσουν τη δυνατότητα στον Τζόρτζεβιτς να εφαρμόσει Plan B και Plan C.

Το δεύτερο συμπέρασμα από την κίνηση αυτή είναι πως ο Παναθηναϊκός «φορτώνει» την περιφέρειά του, θεωρώντας προφανώς πως εκεί θα παιχτεί η πρόκριση στην Ευρωλίγκα και κατ΄επέκταση το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό.

Οι τέσσερις (πριν από την επιστροφή του Μποχωρίδη) γκαρντ έγιναν επτά κι έχω την αίσθηση πως αυτή τη λογική θα ακολουθήσει και ο Ολυμπιακός χρησιμοποιώντας ολοένα και περισσότερο τον Οντομ-Τζόνσον. Επτά περιφερειακοί που γίνονται 11 (!), μαζί με τα «3άρια» (Πάβλοβιτς αν μείνει μόνο για την Ευρωλίγκα, Χαραλαμπόπουλο και Γιάνκοβιτς), είναι πάρα πολλά και δείχνουν ξεκάθαρα την πρόθεση να δοθεί βάρος στην περιφέρεια…

Προσωπικά, απ’ όσα είδα στα αναρτημένα videos ο Ουίλιαμς μου θυμίζει τη σωματοδομή του Τζαμόν Γκόρντον. Αριστερόχειρας, λιγότερο δυνατός, πιο αέρινος, με παρόμοιες κινήσεις στο επιθετικό κομμάτι. Μοιάζει ικανός να βοηθήσει κατά περίσταση από ένα μέχρι τρία, σουτάρει χωρίς να είναι η βασική του επιλογή και γενικότερα έχει ποικιλία επιθετικών επιλογών σ’ ένα πρωτάθλημα ωστόσο που δεν θα έχει καμία σχέση μ΄αυτό που θα συναντήσει εδώ.

Σε κάθε ματς είχε κατά μέσο όρο 28,4 πόντους τη φετινή σεζόν, αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως σε κάθε παιχνίδι έπαιρνε κατά μέσο όρο 20 προσπάθειες εντός πεδιάς, κάτι που αποκλείεται να συμβεί στην Ευρωλίγκα, πόσο μάλλον στον Παναθηναϊκό.

Από ‘κει και πέρα επειδή διαβάζω σχόλια τύπου «ωραίος προγραμματισμός, πάλι γκαρντ πήραμε» να σημειώσω το εξής: Οι προγραμματισμοί των ομάδων γίνονται τα καλοκαίρια κι όταν αντιλαμβάνεσαι το λάθος δρόμο μεσούσης της περιόδου, τότε δεν πας σε νέο προγραμματισμό, αλλά σε μπαλώματα.

Οταν Φλεβάρη μήνα αναγκάζεσαι να ψάξεις πλέι μέικερ, σούτινγκ γκαρντ και σέντερ φορ τότε μοιραία δεν σκέφτεσαι τον προγραμματισμό, αλλά το σωσίβιο σωτηρίας που θα σε βοηθήσει να σώσεις τη χρονιά. Ο Παναθηναϊκός κατάλαβε τα λάθη του στον σχεδιασμό του, δίνει τα ρέστα του για να τα διορθώσει κι αυτό είναι προς επιβράβευση, ακόμη κι αν στο τέλος αποτύχει…

gazzetta.gr