Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για την μοναδική παρουσία του Δημήτρη Σαραβάκου στο εσωτερικό του Παναθηναϊκού και το πόσο σημαντικός είναι για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου.
[ads]
Βλέποντας το υπέροχο βίντεο που έδωσε στην δημοσιότητα η ΠΑΕ με την… ανάκριση του Δημήτρη Σαραβάκου από τους πιτσιρικάδες της ακαδημίας, το ρολόι γύρισε ασυναίσθητα στο μακρινό 1992. Είκοσι τρία χρόνια πίσω. Πως περνούν έτσι, ε; Όταν για πρώτη φορά, στα 6 μου, έβλεπα από κοντά τον Παναθηναϊκό. Να’ ναι καλά ο θείος μου εκεί ψηλά. Αντίπαλος ο Αθηναϊκός.
Η Καλογρέζα… παγωμένη, Δεκέμβριος γαρ, με ελάχιστο κόσμο αλλά ο παιχταράς με το 7 στην πλάτη είχε κέφια. Χατ-τρικ και όσα άκουγες για τον μεγάλο «Μητσάρα» τα έβλεπες με τα μάτια σου, live, γιατί η βιντεοκασέτα με το 4-0 του 1986 στον τελικό του Κυπέλλου και τα όργια που έκανε στον Ολυμπιακό έπαιζαν κάθε φορά στο βίντεο για να… κάτσω ήσυχος στο σπίτι της γιαγιάς. Θυμάμαι ακόμη να παρακολουθώ τα παιχνίδια της ΑΕΚ στο Τσάμπιονς Λιγκ, περιμένοντας τον Σαραβάκο να σκοράρει για να το πανηγυρίσω! Όπως έκανε κόντρα στην Ρεϊντζερς!
Ο Σαραβάκος είναι ένας από τους λόγους που όσοι μεγάλωσαν στην δεκαετία των 80’s έγιναν Παναθηναϊκοί, ένας από τους λόγους που το «τριφύλλι» κατέκτησε αρκετούς τίτλους και έκανε τεράστιες πορείες στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο, με αποκορύφωμα τα ημιτελικά του Πρωταθλητριών το 1985 και τα προημιτελικά του ΟΥΕΦΑ το 1988 και την… καταραμένη Μπριζ! Πορείες κανονικές, όχι νίκες σε φάση ομίλων που πανηγυρίζονται… ανάλογα το 2015! Πόσο μα πόσο άδικο για αυτόν τον τεράστιο ποδοσφαιριστή που δεν έζησε την εμπειρία του εξωτερικού, πέφτοντας θύμα των τότε ιδιαίτερων κανονισμών στις μεταγραφές.
Ο «Μητσάρας» είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον σύλλογο και αποτελεί μεγάλη υπόθεση η καθημερινή του παρουσία στο «Γεώργιος Καλαφάτης», η συναστροφή του με μεγάλους και μικρούς ποδοσφαιριστές, η αύρα του που είναι 100% ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ. Είναι μια πραγματική ευλογία για ολόκληρο το ποδοσφαιρικό τμήμα. Από τον πρόεδρο μέχρι και τον πιο μικρό παίκτη των ακαδημιών, όλοι όσοι έχουν την δυνατότητα να επικοινωνούν μαζί του, μόνο κερδισμένοι βγαίνουν. Αργά ή γρήγορα, είτε συνομιλούν αρκετά είτε ελάχιστα.
Το σημείωμα αυτό γράφτηκε με αφορμή το βίντεο με τους νεαρούς παίκτες των φυτωρίων, χωρίς να γνωρίζουμε για την υποψηφιότητα του για το διοικητικό συμβούλιο της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας». Μια υποψηφιότητα που συσπειρώνει όλα τα μέλη του σωματείου, μια υποψηφιότητα που δείχνει τον επόμενο πρόεδρο της «Συμμαχίας» και μια υποψηφιότητα που μπορεί να φέρει και περισσότερα μέλη, από τα 8.747 που έχουν εγγραφεί μέχρι και σήμερα. Ένας αριθμός απογοητευτικός αλλά να μην την ανοίξουμε τώρα αυτή την κουβέντα…
Υ.Γ1: Πως γίνεται να λες για κάποιον ότι είναι ξενερωμένος χωρίς να μιλάς μαζί του ή έστω με τον ατζέντη του; Πως γίνεται να λες για κάποιον ότι είναι… φευγάτος ενώ ο ίδιος δηλώνει ακριβώς το αντίθετο; Στην ελληνική δημοσιογραφία όλα γίνονται. Όλοι έχουν δικαίωμα για την… ψαγμένη είδηση, ακόμη και αν στο τηλέφωνο τους δεν βρίσκεται ΚΑΜΙΑ επαφή σχετική με το αντικείμενο.
Υ.Γ2: Όπως ήταν ο Νταμπίζας στα επίσημα της Βέροιας, ωραίο θα ήταν να τον έπιανε ένα μέλος της διοίκησης, να του έλεγε «συγγνώμη, κάναμε μα%^$*@» και να του ζητούσε να επιστρέψει για να βάλει σε μια σειρά το ποδοσφαιρικό τμήμα. Είναι δύσκολο να αναγνωρίζεις το λάθος σου, είναι δύσκολο να βάζεις τον εγωισμό σου στην άκρη. Δυστυχώς…
