Ο «τελικός» και ο Παππάς που δεν κρατιέται
Θετικό πρόσημο στο φετινό ξεκίνημα του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα δεν μπορείς να βάλεις. Με μόλις δύο νίκες και τέσσερις ήττες -εκ των οποίων η μία εντός έδρας- δεν μπορεί να αισθάνεσαι άνετα πόσο μάλλον να καυχιέται ότι όλα βαίνουν καλώς. Ξεκάθαρα πράγματα. Γράφει η Ρούλα Στεφανάκη.
[ads]
Η αστάθεια που παρουσιάζει στο παιχνίδι του δημιουργεί προβληματισμό και σύγχυση στον κόσμο του που πραγματικά δεν ξέρει τι να περιμένει κάθε φορά. Η διάρκεια στην απόδοσή του είναι κάτι που ακόμη δεν έχει επιτευχθεί, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι η ομάδα ακόμη ψάχνεται για να βρει την ταυτότητά της, ως ένα βαθμό δικαιολογημένα.
Επομένως πρόβλημα υπάρχει και όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί. Αυτή τη στιγμή όμως η αναγκαιότητα της πρόκρισης στην επόμενη φάση είναι το πρωτεύον και σε δεύτερο χρόνο η βελτίωση της αγωνιστικής εικόνας της ομάδας. Όσο οξύμωρο και αν αυτό ακούγεται. Πώς λέμε νίκη και με… μισό πόντο; Εγώ θα πω πρόκριση και με… μισό πόντο.
Και ερχόμαστε στην επιστροφή του Νίκου Παππά. Η παρουσία του και μόνο στη 12άδα, έπειτα από 195 ημέρες αποτελεί αναμφισβήτητα σημαντική εξέλιξη. Περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους, τη δεδομένη χρονική στιγμή, διότι κακά τα ψέματα, μετά από τόσο καιρό αγωνιστικής αδράνειας δεν μπορεί κάποιος να έχει πολλές απαιτήσεις και οι πιθανότητες συμμετοχής του στο ματς με την Καρσίγιακα είναι λίγες. Ωστόσο μην σας φανεί παράξενο, να τον δείτε να ζητάει ο ίδιος να μπει στο παρκέ και να παίρνει χρόνο συμμετοχής, διότι πολύ απλά δεν κρατιέται.
Το ίδιο και οι φίλοι του «τριφυλλιού» που δε βλέπουν την ώρα να δουν και πάλι τον αγαπημένο τους παίκτη στο παρκέ να «ζωγραφίζει» και εκείνοι να του φωνάζουν «γεια σου Παππά, Παππά…».
Υ.Γ. Η αγωνιστική κατάσταση του Παππά, η αναμενόμενη επιστροφή του Μποχωρίδη σε συνδυασμό με τη μη εύρεση μέχρι στιγμής πόιντ γκαρντ (μεταξύ των περιπτώσεων που εξετάστηκαν ήταν και εκείνη του Νέιτ Ρόμπινσον, όμως δεν προχώρησε), δεν αποκλείεται να αλλάξουν και τα δεδομένα όσον αφορά τους μεταγραφικούς στόχους της ομάδας. Αυτό όμως δεν είναι της παρούσης, αλλά ο κρίσιμος αγώνας με την Καρσίγιακα στη Σμύρνη.