Στους δρόμους ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ!
Η πράσινη συγκέντρωση της Τετάρτης και το πραγματικό της νόημα. Γράφει ο Νικόλας Βασιλαράς.
[ads]
Οι Παναθηναϊκοί λοιπόν ξανά στους δρόμους. Επτά χρόνια μετά, στα ίδια πάνω κάτω μέρη να μαζεύονται, να διαδηλώνουν, να στέλνουν το δικό τους μήνυμα, να λένε πως «ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ»!
Πριν συνεχίσουμε να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα. Για την οικονομία της συζήτησης αλλά και για την κατανόηση των λόγων της διαμαρτυρίας. Να αναλύσουμε την πραγματικότητα, γιατί κάποιοι μπορεί και να έχουν μπερδευτεί ή να τους… μπέρδεψαν.
Προσωπικά δεν ζω σε καμιά γυάλα. Αλλοι μπορεί. Βλέπω πολύ καλά ότι ένα κομμάτι του κόσμου δεν τον γουστάρει τον Αλαφούζο. Δεν τους κάνει ρε αδερφέ, δεν τους καλύπτει. Αλλοι ονειρεύονται τον Γιαννακόπουλο, άλλοι ξανά τον Πατέρα, άλλοι νοσταλγούν τον Βαρδινογιάννη, άλλοι περιμένουν τον Τσάκα και κάποιοι άλλοι απλά ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένας (ο οποιοσδήποτε) οικονομικά εύπορος φίλος της ομάδας να αναλάβει και να δώσει τη λύση. Με τη λογική αυτή δεν θέλουν να πάνε και στο συλλαλητήριο «του Αλαφούζου».
Πάμε παρακάτω. Η ΘΥΡΑ 13 είναι ο Θεματοφύλακας του Παναθηναϊκού, είναι παντού και πάντα δίπλα του, είναι η καρδιά του συλλόγου. Παρόλα αυτά υπάρχει αποδεδειγμένα κόσμος που δεν την γουστάρει. Είτε γιατί ποτέ δεν έχει πατήσει τα ιερά της τσιμέντα και δεν έχει ταξιδέψει μαζί της στα πέταλα ολόκληρης της γης, είτε απλά έχει φάει το παραμύθι των» γνωστών – άγνωστων» που δυστυχώς ζουν ακόμα ανάμεσά μας και σπιλώνουν ανθρώπους, συνειδήσεις και αλλοιώνουν την ιστορία και τα γεγονότα. Με τη λογική αυτή δεν θέλουν να πάνε «στο συλλαλητήριο του Αλαφούζου και της 13».
Ας δούμε τώρα και την ΟΥΣΙΑ των πραγμάτων. Ανοίξτε τα μάτια, ξεκολλήστε και δείτε την αλήθεια ως έχει. Διότι σε όποια και από τις παραπάνω κατηγορίες και αν ανήκετε εν όψει της Τετάρτης απλά είστε… εκτός θέματος. Διότι η μάζωξη της Τετάρτης είναι ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ. Και μπορεί σαν φίλοι του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου να διαφωνούμε σε πολλά, σε ένα όμως ΟΛΟΙ συμφωνούμε. Στην οργή και την αγανάκτηση γι’ αυτούς που ΣΕ ΚΛΕΒΟΥΝ ασύστολα επί 20 χρόνια και που σου βιάζουν την λογική.
Γι’ αυτούς λοιπόν διαδηλώνεις, γι’ αυτούς πρέπει ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ. Κι ας είναι κακή ώρα και μέρα κι ας βρέχει κι ας χιονίζει. Πηγαίνεις, στέλνεις το μήνυμά σου κι αν χρειαστεί ξαναβγαίνεις και μια Κυριακή έχοντας μαζί σου και χιλιάδες ακόμη τρελαμένες πράσινες ψυχές από την επαρχία.
ΥΓ: Το είδατε, το νοιώσατε, το καταλάβετε ΚΑΙ το ΣΚ που πέρασε. Δεν χρειάζεται να ξαναπούμε πόσοι περιμένουν στη γωνία τον Παναθηναϊκό. Αρα είναι και αυτονόητο πως για να μην γυρίσει μπούμερανγκ αυτό που ετοιμάζεται θα πρέπει να είναι πιο ΕΙΡΗΝΙΚΟ και από αυτό του 2008.