Ο Τι Τζέι Σορτς σε μια διαφορετική και... αποκαλυπτική συνέντευξη!

Ο Τι Τζέι Σορτς άνοιξε την καρδιά του σε μια μεγάλη συνέντευξη στο PAO TV του Club 1908, που πραγματοποιήθηκε στο Varkiza Resort. Ο 27χρονος γκαρντ του Παναθηναϊκού μίλησε για τις εμπειρίες της ζωής του, τα παιδικά του χρόνια, τις δυσκολίες που τον διαμόρφωσαν, αλλά και για την προσαρμογή του στη νέα του ομάδα, δίνοντας ταυτόχρονα και μια «υπόσχεση» για το τρόπαιο της EuroLeague.

Απαντώντας στο αν είχε χρόνο να ξεκουραστεί το καλοκαίρι, ο Σορτς είπε: «Όχι ακόμα! Νομίζω είχα αρκετό χρόνο να ξεκουραστώ! Προφανώς η περσινή ήταν μία μακρά σεζόν. Αλλά όταν είσαι εκτός δύο μήνες, έχεις τον χρόνο να ανασκουμπωθείς να ξεχάσεις το μπάσκετ και να προετοιμαστείς ψυχολογικά για τη νέα σεζόν. Οπότε ας πούμε ότι είχα μία καλή… μερίδα ξεκούρασης, που πέρασα ωραία και ξέχασα για το μπάσκετ. Αλλά είχα και μία καλή περίοδο να προετοιμαστώ και να είμαι έτοιμος για τη σεζόν που έρχεται».

Για τον χώρο όπου έγινε η συνέντευξη, τόνισε: «Είναι πολύ όμορφο. Να έχεις τη δυνατότητα τα έρθεις σε ένα μέρος όπως αυτό, να είσαι σε ένα μέρος όπως αυτό. Και να είναι μόνο δεκαπέντε, είκοσι λεπτά ή μισή ώρα από οπουδήποτε βρίσκεσαι. Νιώθεις σαν να κάνεις συνεχώς διακοπές. Όταν δεν έχεις προπόνηση μπορείς να κάνεις πράγματα όπως αυτό και να βρίσκεται σε έναν τέτοιο μέρος. Είναι σαν να ηρεμεί το μυαλό σου, γιατί αποσυνδέεσαι από το άθλημα και έχεις τη δυνατότητα να διασκεδάσεις. Το μέρος αυτό είναι πολύ όμορφο, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να δω ακόμα, να κάνω, αλλά μέχρι τώρα είναι τέλεια!».

Στη συνέχεια μίλησε για την πρόκληση να βρεθεί σε μια νέα ομάδα: «Το «άγνωστο» και το να πηγαίνω σε μία νέα ομάδα προκαλεί πάντα αυτό το άγχος, τις πεταλούδες στο στομάχι. Κυρίως για το πώς θα κυλήσει. Αλλά, νομίζω περισσότερο είναι ένας αγχωτικός ενθουσιασμός. Θετικό, όμως, συναίσθημα. Όχι ότι είμαι φοβισμένος ή ότι δε θα μπορώ να κάνω ό,τι κάνω. Λέω ότι “Εντάξει! Είναι κάτι καινούργιο, πρέπει να προσαρμοστείς και να πρέπει να πας εκεί και να συνεχίσεις να είσαι ο εαυτός σου. Να συνεχίσεις να βρίσκεις τρόπους να ταιριάξεις στο νέο περιβάλλον και να εντάξεις το δικό σου χαρακτηριστικό, που ίσως έλειπε από την ομάδα. Ή που χρειάζονταν”. Το να έρχομαι αυτή τη στιγμή σε νέα ομάδα με κάνει να νιώθω ενθουσιασμό, με το να ανακαλύψω πώς αυτό θα λειτουργήσει με τον εαυτό μου και τους νέους μου συμπαίκτες».

Για την πρώτη του επαφή με το άθλημα, σχολίασε: «Για να είμαι ειλικρινής, δε θυμάμαι τίποτα. Η μνήμη μου κάπως θολώνει πηγαίνοντας προς τα πίσω τόσα χρόνια. Έχω κάποιες φωτογραφίες. Η μαμά μου μού δείχνει παλιά βίντεο από όταν έπαιζα ως παιδί. Αυτές οι αναμνήσεις που σου έρχονται όταν βλέπεις τις φωτογραφίες, σε πάνε πίσω στο όταν ερωτεύτηκες το άθλημα. Μπορεί μερικές φορές να ξεχάσεις από το πού ξεκίνησες λόγω των όσων γίνονται στην πορεία. Το να αναπολείς αυτόν τον καιρό και να λες ότι στα τέσσερα χρόνια έπιασα για πρώτη φορά μπάλα μπάσκετ, με πάει πίσω και με κάνει να ζω ξανά πράγματα που ενδεχομένως δε θυμάμαι, αλλά μπορώ να φτιάξω εικόνες με όσα έκανα».

Για τις μπασκετικές του «μάχες» με τον πατέρα του στην αυλή, είπε: «Παίζαμε πάντα σε ένα μικρό χώρο στο γκαράζ. Η μαμά μου μού αγόρασε μία μπασκέτα. Θα με “προκαλούσε”, αλλά νομίζω πολύ σύντομα κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να το κάνει. Τον ξεπερνούσα σε ό,τι είχε να κάνει με ικανότητα στο μπάσκετ. Δεν χρειάστηκε πολύ καιρό για να καταλάβει ότι “εντάξει ο γιος μου είναι καλός στο μπάσκετ και ίσως να μην μπορούμε να παίξουμε πλέον”. Πήρα, όμως, πολλά μαθήματα. Πράγματα όπως πειθαρχία, τον πώς να προπονούμαι, το πώς να χειρίζεσαι τον εαυτό σου όταν κυνηγάς μία καριέρα στο άθλημα… Είμαι ευγνώμων για αυτές τις αναμνήσεις που έχω. Το να παίζω με εκείνον και όσα μου έμαθε ο μπαμπάς μου για το τι θέλω να γίνω στο άθλημα».

Αναφερόμενος στα χρόνια του high school, υπογράμμισε: «Ήταν ένας συνδυασμός από πολύ δύσκολα και πολύ διασκεδαστικά χρόνια. Την πρώτη μου χρονιά, ήμουν πρωτοετής, νομίζω στα 13 μου χρόνια. Ήμουν στην πρώτη ομάδα και έπειτα τη δεύτερη χρονιά μου, με κάλεσαν στην πιο μεγάλη ομάδα, που είναι σχολική στις ΗΠΑ. Αλλά δεν αγωνίστηκα! Ήμουν στον πάγκο. Ο προπονητής έκανε μία επιλογή που δεν ήθελε να με δοκιμάσει και μπορώ να το σεβαστώ. Όμως, ως παιδί που αυτό είναι το μόνο πράγμα που θέλεις να ακολουθήσεις, σε πληγώνει λίγο! Αυτό μου δίδαξε ότι αν θέλω να κάνω κάτι θα πρέπει να προπονηθώ και να ασχοληθώ περισσότερο με το άθλημα. Έτσι και έκανα και τα τελευταία δύο χρόνια μπόρεσα να το διασκεδάσω και να γίνω ο παίκτης που όλοι βλέπουν τώρα, αλλά σε νεαρή ηλικία».

Τέλος, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην περίοδο που πέρασε στο UC Davis: «Ναι το UC Davis άλλαξε ουσιαστικά όλη μου τη ζωή. Το να πάω εκεί, έχοντας περάσει δύο χρονιές στο κολέγιο…».

Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού