Παναθηναϊκός: Οι θέσεις «3» και «5» φέρνουν τις μεγάλες αλλαγές

Το επιτυχημένο αγωνιστικό μοντέλο των τελευταίων μηνών έπρεπε να πάει στην άκρη, δεν είναι δυνατόν να πληρώνεις τόσα λεφτά κι η απόσταση του Ματίας Λεσόρ από τον αναπληρωματικό του να είναι τόσο μεγάλη.

Στο σημείο που έχει φτάσει το άθλημα απαιτεί συγκεκριμένα ποιοτικά standards και στις δύο πλευρές του παρκέ από μια ομάδα που φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει, με μικρές αποκλίσεις στην αξία των αθλητών.

Το νέο πλαίσιο απαιτεί περίσσευμα λύσεων, πληθωρικό χαρακτήρα, γρήγορη αποκωδικοποίηση στη συνεχή ανανέωση δεδομένων στο παρκέ και υψηλό επίπεδο προσαρμοστικότητας ώστε να μπορείς να επιβιώσεις ακόμα και σε θεωρητικά τοξικό για εσένα αγωνιστικό περιβάλλον.

Πάνω από όλα απαιτεί πνεύμα και οξυδέρκεια, κλάση και καλές εναλλακτικές κι όχι π.χ να πατάει παρκέ ο Ομέρ Γιουρτσεβέν και το παιδί να έχει…χλωμιάσει από τον φόβο της ευθύνης, το είδαμε στα ματς με Εφές/ Ολυμπιακό. Θα πρέπει να ενσωματωθεί άμεσα ο Σορτς και να μην έχει τα φετινά θέματα του Λορένζο Μπράουν που αδυνατούσε να παίξει μαζί με τον Κώστα Σλούκα.

Φέτος είχες 4 πρωτοκλασάτους γκαρντ και τελικά όλα άρχιζαν και τέλειωναν στον Κέντρικ Ναν που από την άνοιξη κι έπειτα ήταν ντεφορμέ. Αποτέλεσμα ήταν να γίνεις εύκολα αντιμετωπίσιμος και να παρουσιάζεις σύνολα με limited επιθετικές δυνατότητες μέσα σε μια προσωποκεντρική επίθεση η οποία, λόγω της ίδιας της της φύσης, «ξερνούσε» πολλούς από τους παίκτες, αφού ο Ναν ήθελε να μονοπωλεί τις επιθέσεις, κάτι που αποδείχθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Τη στιγμή που οι επιθέσεις συνεργασίας οι οποίες βασίζονται στη κυκλοφορία μπάλας και τη κίνηση μακριά από αυτήν είναι το ισχυρότερο trend στον πλανήτη μπάσκετ, η ομάδα παρουσιαζόταν στην τελική της ευθεία στατική, προβλέψιμη στο επιθετικό κομμάτι παρουσιάζοντας μοντέλο χωρίς βάθος δουλειάς, παρωχημένο.

Δημήτρης Στρατής

Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού