Πέρσι υπήρχε πρόβλημα χημείας με πολλούς παίκτες άγνωστους μεταξύ τους που έπρεπε να περάσουν μήνες για να γίνουν ομάδα.
Φέτος χημεία υπάρχει, αλλά πρέπει να ενταχθούν οι τρεις νέοι κι επιπλέον συναντάμε τραυματισμούς, ενώ κάμποσοι αθλητές (Λεσόρ) κουβαλούν κόπωση παίζοντας ασταμάτητα με τον σύλλογό τους και την εθνική τους ομάδα.
Πολλές δοκιμές και πολλές ήττες έχουμε στα φιλικά, με τελευταία αυτή από την Εφές. Κανείς πράσινος δεν φόρτσαρε, ο Αταμάν δοκίμασε πολλά κι αυτός είναι ο λόγος που ακόμα ο Παναθηναϊκός δεν τρέχει “μαζί”.
Έχει γρήγορες μονάδες αλλά –το επαναλαμβάνουμε- δε τρέχει γρήγορα “μαζί”, σαν ομάδα, το οποίο έχει μεγάλη διαφορά.
Αποτέλεσμα αυτού το κακό αμυντικό τρανζίσιον, κακή πικ εν ρολ άμυνα (στις περισσότερες επιλογές άμυνας στη συγκεκριμένη κατάσταση) και κυρίως μια επίθεση προβλέψιμη που στηρίζεται στην κλάση των μονάδων, αναμενόμενο αφού Σλούκας, Μπράουν ξεκουράζονται.
Κανένας λόγος δεν υπάρχει να φορτσάρουν οι πρωταθλητές, ενώ το Σούπερ Καπ θα το κατακτήσει εκείνος που θα διαχειριστεί καλύτερα τα προβλήματά του.
