Ο Γιώργος Μπαρτζώκας π.χ αποθεώνεται γι αυτές του τις τακτικές, το ίδιο ο Αργύρης Πεδουλάκης παλιότερα.
Δεν μηδενίζουμε προφανώς την άμυνα: κι αυτή χρειάζεται. Αλλά αυτή είναι η εύκολη πλευρά του μπάσκετ.
Φέτος που ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε να παίξει λίγο άμυνα παραπάνω (κόντρα στα χαρακτηριστικά των παικτών του έλεγαν πολλοί κι αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη μαγκιά του κόουτς Αταμάν) δίδαξε στις ελληνικές ομάδες πως αυτή παίζεται.
Πίεση μεν στον αντίπαλο, σκληράδα όσον αφορά την προστασία του καλαθιού σου, αλλά όχι εις βάρος της επιθετικής σου τακτικής που ορίζει τα πάντα.
Είπε με τον τρόπο του το κλαμπ ότι για να κερδίζει πρωτίστως το ενδιαφέρει να βάζει τη μπάλα στο καλάθι τη στιγμή που χρειάζεται – καλή είναι η άμυνα αλλά είναι μέσο επιβίωσης, όχι τρόπος να ενθουσιάσεις τον κόσμο, να δημιουργήσεις τάσεις, να κάνεις το κοινό σου να ανυπομονεί να σε δει.
Κάτι παραπάνω ξέρει ο Αργύρης Πεδουλάκης που ο τρόπος του ναι μεν έφερε κούπες, αλλά ποτέ δεν ξετρέλανε το κοινό: στο κάτω κάτω αν τρομάζεις όταν πρέπει να σκοράρεις, δεν κερδίζεις τόσο εμφατικά τη Ρεάλ, τη Μακάμπι, τον Ολυμπιακό και την Φενέρ.
Ο Παναθηναϊκός φέτος έδειξε ότι θα σε κερδίσει όσες φορές χρειαστεί κι όποτε πρέπει γιατί δεν φοβάται το σκάκι, γι αυτό άλλωστε κουβεντιάστηκε ως όρος το… «γκαμπί του Βασιλιά». Είναι και της μόδας λόγω της σειράς του Netflix προ ετών η οποία σάρωσε σε τηλεθέαση.
