Ένα χρόνο μετά μάλλον μετανιώνουν που άφησαν να τους φύγει ο πληρέστερος πόιντ των τελευταίων ετών.
Δεν μπορούμε να θυμηθούμε άλλον πλέι μέικερ τα τελευταία χρόνια που να απειλεί με τόσο μεγάλη συχνότητα και με τόσους διαφορετικούς τρόπους την αντίπαλη άμυνα, χωρίς αυτό να δημιουργεί πρόβλημα ασφάλειας στην ομάδα του από την άποψη ότι ο Κώστας δεν είναι κανένας σπουδαίος αμυντικός.
Είναι τεράστια υπόθεση οι φετινοί τίτλοι γιατί κατακτήθηκαν σε σεζόν που υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις αποτυχίας και το γεγονός αυτό είναι προσωπικό επίτευγμα τόσο του προπονητή, όσο και του μπροστάρη του στο παρκέ.
Ο Σλούκας έκανε τα πάντα κατά την διάρκεια της σεζόν, έδωσε νίκες στους τελικούς, προκρίσεις σε οριακά νοκ άουτ κι έκανε τη διαφορά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος στο 5ο παιχνίδι.
Έχει ένα σπάνιο ταλέντο, μία τρομακτική ικανότητα στο να ηγείται και να κάνει τους γύρω του καλύτερους.
Το ακόμα καλύτερο είναι ότι έχει άριστη σχέση με τον προπονητή του, αλληλοβοηθούνται, δεν βλέπει ο ένας τον άλλο με μισό μάτι όπως γινόταν πέρσι στο λιμάνι.
Δεν μπορούμε να θυμηθούμε μετά την εποχή Ομπράντοβιτς άλλον προπονητή να βοηθά με τόσο μεγάλη συχνότητα τους παίκτες του, οι φετινές κούπες κατακτήθηκαν με ανωτερότητα, υπήρξαν κινήσεις και αποφάσεις του προπονητή μέσα στα παιχνίδια που έκαναν την διαφορά.
Η κυριότερη, ότι άφησε το ένστικτο των μεγάλων του παικτών να μιλήσει, εκεινοι πήραν από το χέρι τους συμπαίκτες τους και δημιουργήθηκε η διαφορά!
