Ο αρχηγός λαμβάνει και νιώθει τον σεβασμό, ξέρει ότι κοντεύει τα συντάξιμα και δεν θα παρεξηγηθεί με τον Αταμάν αν δει ότι ο τελευταίος πάει να τον προστατεύσει του χρόνου αφήνοντάς τον για τα δύσκολα.
Το σώμα δεν θα αντέχει για πάντα τα τρακαρίσματα με πιο ευκίνητους και νεότερους γκαρντ. Μέχρι πότε θα αντέχει το κορμί να σπάει τους τοίχους που του στήνουν οι αντίπαλοι;
Δεν είμαστε δια παντός εξυπνότεροι και δυνατότεροι πνευματικά από όλους, μήτε είναι καλό σε τόσο υψηλό επίπεδο να αρνούμαστε την φύση μας. Ο Κώστας θέλει να έχει μπάλα στα χέρια, θέλει να είναι αυτός που φτιάχνει παιχνίδι, play maker και σκόρερ αν χρειαστεί.
Μόνο που το “εγώ ο πασέρ, εγώ ο σκόρερ, εγώ ο χτίστης εγώ και ο …γιος της πίστης” δεν περνάει δια παντός. Καλή η πληθωρικότητα, καλύτερη η πολυπραγμοσύνη μα δεν οδηγούν συχνά στα επιθυμούμενα αποτελέσματα γι αυτό ο Τούρκος έφερε τον Λορένζο Μπράουν ώστε να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Η συνύπαρξη των δύο αυτών παικτών θα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πειράματα την επόμενη σεζόν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Δημήτρης Στρατής
