Για να πετύχει έπρεπε ή να βρει τον δρόμο ή να τον φτιάξει μόνος του. Το πέτυχε, πέρασε απ’ όλες τις δυσκολίες, οδήγησε το τριφύλλι σε ένα ιστορικό, ανεπανάληπτο νταμπλ.
Το σημαντικότερο: το κατάφερε αφού πρώτα απέκλεισε την Μακάμπι (φοβερή ομάδα), κάνοντας σκόνη και τη Ρεάλ που για μήνες έμοιαζε ως το απόλυτο φόβητρο.
Δύο τίτλοι με ένα τεράστιο αστερίσκο δίπλα τους: ήρθαν με εκπληκτικό μπάσκετ, που όμοιό του δεν υπήρχε πουθενά, με μια εικόνα που έκανε τον κόσμο να θαυμάζει με ανοιχτό το στόμα και τον Τύπο να χάνει τα λόγια του.
Θες επίθεση: Σλούκας, Ναν, Γκραντ, Λεσόρ με την μπαγκέτα στα χέρια. Θες άμυνα; Παπαπέτρου, Λεσόρ, Καλαϊτζάκης, Χουάντσο, Γκραντ σε…μαδούσαν.
Την άνοιξη οι πράσινοι έμοιαζαν ανίκητοι κι όλοι είχαν την απορία για το πως μπορούν να αντιμετωπιστούν. Κανείς δεν ήταν καταλληλότερος για την αποστολή από τον Τούρκο.
Δεν είχε μόνο την ικανότητα ή τη φήμη, είχε και το έξτρα κίνητρο να πετύχει, αφήνοντας την Εφές πέρσι με τους συμπατριώτες του να του ασκούν σκληρή κριτική για την αποτυχία στην Ευρώπη πέρσι.
