Μεγάλη υπόθεση να νικάς τρίτη διαδοχική φορά τον βασικό σου ανταγωνιστή δίχως Γκραντ και Αντετοκούνμπο. Ειδικά ο Τζέριαν είναι ο παίκτης-γαλλικό κλειδί για τον Αταμάν.
Κανείς άλλος δεν υπάρχει να τον αντικαταστήσει αφού οι άλλοι κοντοί είναι παίκτες αλλιώτικης χρησιμότητας.
Η επίδρασή του Αμερικανού στον αμυντικό (κυρίως) τρόπο λειτουργίας του Εξάστερου είναι μνημειώδης!
Κυνηγά τον προσωπικό του αντίπαλο παντού, διαβάζει τις αντίπαλες επιθέσεις, βγάζει πολλά hustle plays, εδώ και μήνες παραμένει ο αφανής (αλλά τόσο ουσιαστικός) ήρωας του συλλόγου. Δεν νοιάζεται να σκοράρει.
Δεν νοιάζεται για τα στατιστικά του, νοιάζεται μόνο για το σύνολο. Τουλάχιστον αυτό δείχνει με την παρουσία του στο παρκέ και είναι σπάνιο για Αμερικανό που γαλουχείται διαφορετικά στη μαμά πατρίδα.
Απουσίαζε και ο Αντετοκούνμπο την Δευτέρα, μπορεί να μην είναι ο πιο τεχνίτης ψηλός του πλανήτη αλλά με την παρουσία του δύσκολα θα άρπαζε ο αντίπαλος τόσα επιθετικά, αφού οι αντιδράσεις του ψηλά είναι εξαιρετικές και σίγουρα θα έκοβε τον αέρα κάμποσων.
Δημήτρης Στρατής