Ο Γιώργος Παπαγιάννης βρίσκεται στο προσκήνιο από τα πρώτα του βήματα και πλέον καλείται να αποκτήσει διάρκεια, αλλά και να αποφασίσει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να «κυνηγήσει» το Αμερικανικό όνειρο, ώστε να βάλει την καριέρα του στην τελική ευθεία για την καταξίωση.
Ήταν το πρόσωπο που προκάλεσε τα περισσότερα σχόλια στον τρίτο τελικό, έστω κι αν η ομάδα του ηττήθηκε. Μα το ίδιο είχε γίνει και το 2013, όταν η Εθνική παίδων είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Κιέβου. Αλλά και ένα χρόνο νωρίτερα, όταν με την φανέλα του Περιστερίου έγινε ο νεότερος που έχει αγωνισθεί στην Α1.
[ads2]
Για να μην σας κουράζουμε, ο Γιώργος Παπαγιάννης είναι ένας παίκτης που λόγω του μοναδικού συνδυασμού προσόντων και ύψους, βρίσκεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο προσκήνιο, πλην όμως όχι σε σταθερή βάση. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς μιλάμε για ένα παιδί 19 ετών, το οποίο ήδη έχει αλλάξει πολλές φορές ομάδα και είναι λογικό, να του λείπει η συνέπεια. Όταν την αποκτήσει, θα αφήσει εποχή…
Το «ξεπέταγμα» και ο χαμένος χρόνος…
Το «ξεπέταγμα» του έγινε τον Αύγουστο του 2013, όταν οδήγησε την Εθνική παίδων στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Κίεβο, υπό την καθοδήγηση του Μάνου Μανουσέλη, που είχε προσαρμόσει την ομάδα πάνω του. Ο Παπαγιάννης επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά, αλλά η απόφαση του να μετακομίσει στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, για λογαριασμό του γυμνασίου Ουέστμινστερ, δεν τον βοήθησε. Κι αυτό διότι οι υποχρεώσεις του τελείωσαν τον Φεβρουάριο του 2014 κι όταν έφθασε η ώρα να ενταχθεί στην Εθνική εφήβων, ήταν πολύ πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους. Έτσι στο Ευρωμπάσκετ του Ικονίου, η παρουσία του ήταν κατώτερη των προσδοκιών, ενώ στο Παγκόσμιο του Ντουμπάι έπαιξε μεν καλύτερα, αλλά η Εθνική αποκλείστηκε «νωρίς»…
H ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΒΑΝΟΒΙΤΣ…
Ακολούθως ο Παναθηναϊκός επένδυσε πάνω του, αλλά υπολόγιζε δίχως τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Ο νυν τεχνικός της Κίμκι όχι μόνο δεν είχε καμία διάθεση να του δώσει λεπτά συμμετοχής, αλλά δεν τον υπολόγιζε ούτε για την προπόνηση. Τουλάχιστον ο Μεγαρίτης σέντερ «σάρωσε» όποιον βρέθηκε μπροστά του στο πρωτάθλημα εφήβων και το καλοκαίρι του 2015, παρουσιάστηκε σε πολύ καλύτερη κατάσταση, στην προετοιμασία του Ηλία Παπαθεοδώρου. Τόσο στο Παγκόσμιο του Ηρακλείου, όσο και στο Ευρωπαϊκό του Βόλου, είχε καθοριστική συμβολή στις επιτυχίες της τέταρτης και πρώτης θέσης αντίστοιχα, κάνοντας τα κολέγια να σχηματίζουν ουρά στο κατώφλι του.
«Φέρτε τον, έχω τον καλύτερο πλέι-μέικερ»
Ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση, ήταν αυτή του Εντ Κούλει. Ο προπονητής του Πρόβιντενς, ήταν ο πρώτος βοηθός της Εθνικής Αμερικής στην Κρήτη και βλέποντας από κοντά τον Παπαγιάννη τον ερωτεύτηκε. Με όποιον Έλληνα μιλούσε, το μήνυμα του ήταν ίδιο. «Πείτε του ότι έχω τον καλύτερο πλέι-μέικερ στην Αμερική και θα τον κάνω βασικό». Δεν έλεγε ψέματα, καθώς ο Κρις Νταν πιθανότατα θα επιλεχθεί στην πρώτη πεντάδα του εφετινού ντραφτ, ενώ στην θέση «5» έπαιζε ο ύψους 205 εκατοστών φόργουορντ Μπεν Μπέντιλ.
Ο Έλληνας άσος, βέβαια, είχε στο Νο1 της λίστας του, το πανεπιστήμιο του Όρεγκον, καθώς στους «Ντακς» θα είχε σημαντικό ρόλο και για παρέα τον συμπαίκτη του στους εφήβους Τάιλερ Ντόρσει. Από την άλλη πλευρά, ελάχιστα ασχολήθηκε με το άκρως τιμητικό και κολακευτικό ενδιαφέρον του Κεντάκι, διότι γνώριζε πως στην ομάδα του Καλιπάρι θα έπαιζε ελάχιστα.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ…
Ο Παπαγιάννης έπρεπε να πάρει την απόφαση του, λίγο μετά την ολοκλήρωση του Παγκοσμίου του Ηρακλείου και η ζυγαριά έγερνε περισσότερο, προς την (εκ νέου) μετανάστευση στην Αμερική. Τα δεδομένα άλλαξαν, όταν μετά την πρόσληψη του, ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς του ζήτησε να συναντηθούν και να ακούσει εκ του σύνεγγυς, αυτά που είχε να του προτείνει.
Πράγματι το ραντεβού έγινε στην Αθήνα και ο Παπαγιάννης πείστηκε ότι ήταν προς το συμφέρον του, να συνεχίσει για δεύτερη συνεχή σεζόν στο «τριφύλλι». Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, πως ο «Σάλε» δεν του πούλησε φούμαρα. Του υποσχέθηκε ότι θα τον ανταμείψει με χρόνο συμμετοχής, εφ’ όσον δουλέψει σκληρά στις προπονήσεις και ο 19χρονος άσος, φρόντισε να ικανοποιήσει την απαίτηση του. Απλά το λάθος του «Σάλε», ήταν πως πρόσθεσε άλλους δύο βαρείς σέντερ και μοιραία όταν έφθασε το σημείο της κρίσης, προτίμησε να στηρίξει τους Ραντούλιτσα-Κούζμιτς και να «ρίξει» τον Παπαγιάννη.
Οι ευκαιρίες και το «ξύλο» του Κούζμιτς…
Ο τελευταίος είχε δείξει μέρος των ικανοτήτων του, στον αγώνα του πρώτου γύρου με την ΑΕΚ, αλλά και την αδυναμία του στην άμυνα, απέναντι στον Απόλλωνα Πατρών. Αν παρατηρήσει κανείς τα στατιστικά της Α1, θα διαπιστώσει ότι ο Παπαγιάννης είχε χρόνο συμμετοχής και μάλιστα αρκετό. Φερ’ ειπείν με το Λαύριο αγωνίσθηκε 24 λεπτά, 23 με τον Αρκαδικό, 22 με τον Κόροιβο και πάει λέγοντας…
Την ίδια στιγμή πέρσι, ο Ιβάνοβιτς δεν τον έβαζε ούτε στο εσωτερικό διπλό. Ο Τζόρτζεβιτς και τον έριχνε στο παρκέ και στις προπονήσεις, τον έθετε αντιμέτωπο με τον Κούζμιτς, ο οποίος με το «ξύλο» που του έδωσε φέτος, σίγουρα τον έκανε πολύ πιο σκληρό.
ΛΙΓΗ ΥΠΟΜΟΝΗ…
Αυτό αποτελεί ένα από τα δύο ζητούμενα για τον Έλληνα σέντερ. Να μπορέσει να γίνει πιο ανθεκτικός στην άμυνα, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις μονομαχίες του λόου ποστ. Το δεύτερο είναι να αποκτήσει διάρκεια στην απόδοση του.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης τον γνωρίζει από παιδί και είναι ο κατάλληλος για να τον εμπνεύσει. Με λίγη υπομονή, είναι βέβαιο ότι ο Παπαγιάννης μπορεί να γίνει ο επόμενος μεγάλος σέντερ του Ελληνικού μπάσκετ, καθώς διαθέτει πηγαίο ταλέντο, σπάνια αθλητικότητα για το ύψος του και καλά… γονίδια, καθώς ο πατέρας του Κανέλλος έπαιζε μπάσκετ, μέχρι προχωρημένης ηλικίας…
Πλέον, η απόφαση που καλείται να πάρει είναι αν θα αποσύρει την συμμετοχή του από το προσεχές ντραφτ, ώστε να κυνηγήσει με μεγάλες αξιώσεις την επιλογή του στον πρώτο γύρο το 2017, ή αν θα επιμείνει στη διεκδίκηση του «Αμερικανικού ονείρου» από φέτος. Η απάντηση στις 13 Ιουνίου…
