Άλλη μια χρονιά που για τους πράσινους το καλοκαίρι μπαίνει στις αρχές…Ιανουαρίου. Το λες και μπασκετικό καταχείμωνο διαρκείας.
Στο παιχνίδι με την Φενέρ προσυπέγραψες ότι και φέτος ο στόχος θα είναι να μην τερματίσεις τελευταίος! Βρισκόμαστε στη δεύτερη εβδομάδα του νέου χρόνου, αλλά όλα δείχνουν πως (και) για το φετινό μπασκετικό Project ισχύει το …τα λέμε του χρόνου! Υπάρχει κάτι πιο απογοητευτικό από αυτό;
Widget not in any sidebars
Το απρόσμενο , αυτό που ελάχιστοι μπορούσαν να περιμένουν ή να προβλέψουν είναι πως σε διάστημα λίγων μηνών αποδεικνύεται πως ο Εξάστερος έκανε πάλι μια τρύπα στο νερό.
Με τον Αργύρη Πεδουλάκη να βγαίνει από το κάδρο, τους Αντριους, Γκριγκόνις το ίδιο, με ξένους που δεν ξέρει τι τους ξημερώνει, με προπονητή βορά στις άγριες διαθέσεις του κόσμου (άρα αναλώσιμο) και πιτσιρικάδες που βλέπουν άλλη μια σεζόν να φεύγει δίχως οφέλη για εκείνους.
Αντί να εξελίσσεσαι κάνεις βήματα προς τα πίσω κι αυτό είναι δύσκολο να εξηγηθεί αφού σε θεωρητικό επίπεδο οι προϋποθέσεις φέτος ήταν καλύτερες από πέρυσι.
Δημήτρης Στρατής
Βλέπεις τα ριμπάουντ και λες…τι να αναλύσω;
Ακόμα και σε επίπεδο Α ΕΣΚΑ πριν ξεκινήσει ένα παιχνίδι, πάντα λέμε…παιδιά, ότι και να γίνει πάμε όλοι στα ριμπάουντ.
Αυτό που συνέβη τις προάλλες στο παιχνίδι με την Φενέρ με τα ριμπάουντ είναι ο βασικός λόγος που δεν υφίσταται ιδιαίτερο νόημα για ανάλυση εις βάθος.
Πρώτη φορά μετά από καιρό πήγες επιθετικά στη μπάλα, μάζεψες ένα σωρό “σκουπίδια” και στις δύο ρακέτες (26 επιθετικά!!!) κι όμως πάλι έχασες!
Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Όταν μια ομάδα από το ΠΡΩΤΟ ως το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ δευτερόλεπτο κυριαρχεί ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στις μάχες για κάθε χαμένη μπάλα, έχει σταθερά επιπλέον κατοχές και τελειώνει τον αγώνα ηττημένη, τι ανάλυση να κάνεις;
Εδώ μιλάμε πως ο Δημήτρης Ιτούδης έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι. Είχες άνευ προηγουμένου κυριαρχία στα δύο καλάθια (45-31 τα ριμπάουντ), τον ΑΠΟΛΥΤΟ έλεγχο του ρυθμού και του μοτίβου του αγώνα 40΄΄ πριν το τέλος. Κι όμως έχασες!
Δημήτρης Στρατής
Widget not in any sidebars
