Ζεβλάκοφ: «Η πορεία του Παναθηναϊκού μιλάει από μόνη της»
Ο Μάρτσιν Ζεβλάκοφ, ο δίδυμος του Μίχαλ που έπαιξε με τον Ολυμπιακό, φόρεσε για μία διετία τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ και μέτρησε 56 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο τιμόνι του κυπριακού συλλόγου.
Αναλυτικά όσα είπε στο gazzetta.gr:
– Τι θυμάστε από την κοινή σας θητεία με τον Γιοβάνοβιτς;
«Για εμένα ο Γιοβάνοβιτς είναι ένας αυστηρός προπονητής. Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στα αποδυτήρια έβαλε τους δικούς του κανόνες και έπρεπε να τους ακολουθήσεις κατά γράμμα όποιος κι αν ήσουν. Είτε ήσουν το μεγαλύτερο αστέρι του κλαμπ είτε όχι.
Δεν ήθελε κανείς να είναι ενάντια στην ομάδα ή να μην παίζει βάσει του σχεδίου. Αν τα έκανες όλα αυτά για μεγάλο διάστημα και συνεχόμενα, τότε ήσουν εκτός πλάνων. Γι αυτό έπρεπε να σέβεσαι τους κανόνες. Έτσι ξεχώριζε ποιος έχει το σωστό χαρακτήρα σε πρώτη φάση και ποιος όχι. Αυτό είναι που θυμάμαι μόλις ακούσω το όνομά του»
– Πως ήταν ο Γιοβάνοβιτς απέναντι σας και τι τον εκνεύριζε;
«Ο Γιοβάνοβιτς κρατούσε τις κατάλληλες… αποστάσεις με τους παίκτες. Είναι παλιάς κοπής και αυτό σημαίνει πώς δεν ήταν πολύ κοντά με τους παίκτες γιατί ήταν ο προπονητής και το νιώθεις μέσα στην ομάδα. Δεν θα μιλάει με εσένα κάθε μέρα και το μόνο που θέλει είναι αρχικά να καταλάβεις τον στόχο της ομάδας και μετά το πλάνο. Θυμάμαι ότι ήταν πολύ άμεσος σε ό,τι ήθελε να πει.
Άλλοι εξηγούσαν σε δέκα προτάσεις κάτι που ήθελαν και εκείνος έλεγε απλά μία πρόταση και ήταν απόλυτα εύστοχη. Το πλάνο του δεν ήταν να κάνει αναλύσεις για ώρες. Ήταν γρήγορος και δεν καθόταν πέντε λεπτά να εξηγεί ούτε έκρυβε τα συναισθήματά του. Αν ήταν θυμωμένος μαζί σου το καταλάβαινες αμέσως. Κάποιες φορές είναι δύσκολο να το δεχτείς και το καταλαβαίνω αλλά δεν σου αφήνει και περιθώρια…».
– Υπήρξε ποτέ στιγμή που να ήρθατε σε κόντρα μαζί του;
«Θυμάμαι ότι δεν του άρεσαν τα ψέματα. Αν καταλάβαινε ότι πας να τον κοροϊδέψεις μία – δύο φορές, τότε ήσουν εκτός ομάδας. Δεν δημιουργούσε εχθρούς αλλά δεν γινόταν να σε εμπιστευτεί ξανά εύκολα. Θυμάμαι πως μετά το παιχνίδι με την Παρτιζάν που είχαμε προκριθεί στους ευρωπαϊκούς ομίλους και είχαμε πάει στο καζίνο. Για την ακρίβεια είχαμε κλειδώσει μία θέση στο UEFA Cup και είχαμε μπροστά μας τα προκριματικά για το Champions League.
Ο άνθρωπος της ομάδας μάς είχε πει ότι μετά το παιχνίδι δεν θα έβγαινε κανείς έξω. Τελικά βγήκαμε, το έμαθε και την επόμενη μέρα μάς κάλεσε στο γραφείο του. Μας κοίταξε τόσο βαθιά στα μάτια και μας ρώτησε αν βγήκαμε… Τότε κατάλαβα πως η απάντηση θα έπαιζε βασικό ρόλο για το αν θα συνέχιζα στα πλάνα. Του είπα ‘ναι βγήκα’ και παρότι τιμωρήθηκα, κέρδισα την εμπιστοσύνη του»
– Πώς ήταν στα αποδυτήρια;
«Ο Γιοβάνοβιτς δεν ήταν απλά προπονητής. Ήταν το αφεντικό στα αποδυτήρια. Δεν ήταν ούτε φίλος, ούτε κοντά στους παίκτες. Του αρέσει η πειθαρχία και οι ποδοσφαιριστές που είχαν κάτω το κεφάλι, είχαν απλότητα και δούλευαν. Αν ο παίκτης είχε τη μύτη «ψηλά», τότε δεν είχε θέση στην ομάδα».
– Τι έχετε να πείτε για τη φετινή πορεία του Παναθηναϊκού;
«Δεν έχω δει κανένα παιχνίδι του Παναθηναϊκού μέχρι στιγμής αλλά η πορεία μιλάει από μόνη της. Γράφει ιστορία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και μπορώ να πω είμαι έκπληκτος με αυτό αλλά αφού ο Γιοβάνοβιτς έχει μέρος από το project τότε είναι κάπως λογικό στο μυαλό μας. Κρίνει βάση του χαρακτήρα και ακόμα και αν είσαι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, δεν έχεις θέση στην ομάδα αν δεν ταιριάζεις μαζί του.
Έτσι επιλέγει και ποδοσφαιριστές αλλά και ανθρώπους για το σταφ του. Θέλει όλοι να δουλεύουν για το καλό της ομάδας και να μην είναι εγωιστές όπως δεν είναι και αυτός. Να υπάρχει αρμονία στην ομάδα και πάνω σ’ αυτό χτίζει την ομάδα»
– Ποιο είναι το μυστικό για να κατακτήσει το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός;
«Το κλειδί είναι ό,τι έκανε και στην Κύπρο. Θυμάμαι πως στην αρχή, μέσα σε δύο μήνες πιστέψαμε στο πλάνο του Γιοβάνοβιτς. Είχαμε επιτυχία, εξελιχθήκαμε και τον εμπιστευτήκαμε. Ήταν πάντα διαβασμένος και για όλες τις ομάδες.
Ήξερε τι αλλαγές να κάνει, πώς παίζει ο αντίπαλος, πού πρέπει να χτυπήσουμε και πάντα ήταν σωστός. Ξέρει πώς να δημιουργεί καλή ψυχολογία στους ποδοσφαιριστές ακόμα και αν ερχόσουν από τον πάγκο. Όλοι αγαπούσαν τον τρόπο που προσέγγιζε τα παιχνίδια»
– Τι… χρωστάτε στον Γιοβάνοβιτς για την εξέλιξή σας;
«Όταν γνώρισα τον Γιοβάνοβιτς ήμουν κοντά στα 32 μου, οπότε ήμουν… έτοιμος σαν ποδοσφαιριστής. Μου είχε πει ότι ήμουν ο τύπος του παίκτη που δίνει τα πάντα στις προπονήσεις αλλά μου ζήτησε τις δύο από τις προπονήσεις της εβδομάδας να τις κάνω λίγο πιο… ήρεμα. Με έλεγε… ‘άλογο’ γιατί έτρεχα πάρα πολύ και ήθελε να διατηρηθώ έτσι. Με έκανε να ξεπερνώ τα όρια μου και να δίνω το 100% στις προπονήσεις. Ακόμα και όταν δεν ένιωθα καλά, με έκανε να είμαι έτοιμος για το παιχνίδι και να μην έχω όρια. Να τα δίνω όλα.
Ο Γιοβάνοβιτς γνωρίζει τις πραγματικές δυνατότητες ενός ποδοσφαιριστή και έτσι τούς ξεχωρίζει. Όταν ζητάει έναν παίκτη, κοιτάει τα πάντα και όχι μόνο τις ικανότητές του. Για να κλείσω, ο Γιοβάνοβιτς είναι ένας δάσκαλος που σε… τρομάζει αλλά καταλαβαίνεις μετά πως αυτός ο άνθρωπος σε άλλαξε και του χρωστάω πολλά»