Ξαφνικά... δύο Μπόλονι στον Παναθηναϊκό!
Ο πάγκος του Λάζλο Μπόλονι, προς Θεού, δεν τρίζει, αλλά από όσο καταλαβαίνουμε δυστυχώς η αρχική λατρεία, όπως όλα τα πάθη, αρχίζει να μειώνεται.
Μπορεί να έφταιξαν τα μπινελίκια του Βιγιαφάνιες στην Τούμπα και ο τρόπος που κατέβασε την ομάδα ο Ρουμάνος στη Θεσσαλονίκη.
Αργότερα προέκυψαν οι δηλώσεις για…Νόμπελ Αλαφούζου που ενόχλησαν πολλούς μα το πιο μεγάλο αγκάθι είναι ότι ο κόουτς δεν έχει κερδίσει τους παίκτες του παρά την ολοφάνερη βελτίωση των τελευταίων εβδομάδων.
Το story των προπονητών στην Ελλάδα είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες. Πάει κάπως έτσι: Στην αρχή οι πρόεδροι υπόσχονται στους προπονητές χρόνο κι ορκίζονται υπομονή. Μετά ζητάνε από τους παίκτες να κάνουν μια δήλωση ότι αυτός «ο κόουτς είναι ο καλύτερος που είχαν στην καριέρα τους».
Στην αρχή οι υπεύθυνοι επικοινωνίας ζητάνε διακριτικά από τους ρεπόρτερ να δώσουν πίστωση χρόνου πριν αρχίσουν την κριτική – πράγμα που γίνεται. Και μετά, όταν ένα-δυο αποτελέσματα στραβώσουν ξεκινά το παιχνίδι των διαρροών, των αναπάντητων ερωτήσεων και των γιατί, που ο κόουτς σπανίως εξηγεί, ειδικά αν είναι ξένος.
Φοβόμαστε ότι ο Ρουμάνος μπήκε σε αυτήν ακριβώς τη φάση. Δε γλιτώνει άλλωστε κανένας, αυτός είναι ο κανόνας του παιχνιδιού. Φανταστείτε να μην είχε δείξει και βελτίωση το τριφύλλι από το Καραϊσκάκη κι έπειτα. Μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ διαβάζουμε ότι ο κόουτς έχει προβληματική επικοινωνία στα αποδυτήρια.
Βέβαια κατά τα άλλα υπάρχει στήριξη και το αξιοπερίεργο είναι ότι όντως υφίσταται η τελευταία, αφού ο μεγαλομέτοχος ζήτησε από τον κόουτς να σφίξει τα λουριά μετά τα πειθαρχικά παραπτώματα Βίγια και Μακέντα!
Μας φαίνεται ότι στο σύλλογο υπάρχουν ξαφνικά δυο Μπόλονι: ένας για τον οποίο είναι όλοι περήφανοι, γιατί τέτοιο προπονητή δεν έχει κανένας κι ένας που μας προβληματίζει, αφού -εκτός του ότι δεν τον καταλαβαίνουμε- είναι και λίγο ζοχάδας, ψυχρός, απότομος στους τρόπους του κτλ, κτλ. Ότι κι αν γίνεται στο Κορωπί ο Ρουμάνος είναι προπονητής, πράγμα που για τα δεδομένα της Ελλάδας δεν είναι λίγο. Δεν δηλώνει προπονητής, ούτε τον παριστάνει: είναι. Δουλεύει συνεχώς εδώ και χρόνια, βελτιώνει ποδοσφαιριστές, φτιάχνει ομάδες ακολουθώντας συγκεκριμένο πλάνο δουλειάς κι έχει περάσει πολλές και διάφορες δοκιμασίες.
Δούλεψε σε σοβαρότερες ποδοσφαιρικά χώρες, κέρδισε χρήμα κι εκτίμηση, έχει μεγάλη πείρα από διοργανώσεις ανώτερες της δικής μας λίγκας. Στις αποσκευές του κουβαλά γνώση και πείρα, θα δούμε κατά πόσο αυτό θα τον βοηθήσει σ’ ένα οργανισμό που είναι καταδικασμένος να ζει αλλοπρόσαλλα.
Δημήτρης Στρατής