Αν είναι να έρθει το ευρωπαϊκό...
Η συνέπεια στην Ευρώπη «καθησυχάζει» προσωρινά το μέσο φίλαθλο του Παναθηναϊκού που βλέπει το τμήμα βόλεϊ να παρουσιάζει το καλύτερο της πρόσωπο «εκτός συνόρων» και το χειρότερο… στο πρωτάθλημα!
Θυμίζει λίγο ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκός τη δεκαετία του 90 και στις αρχές του 2000. Μπορεί το Τριφύλλι να έκανε ιστορικές νίκες στο Champions League, αλλά κέρναγε (μερικές φορές)… φαρμάκι στην Ελλάδα.
Η αγωνία του μέσου φιλάθλου του Παναθηναϊκού συγκεντρώνεται κυρίως στην ποδοσφαιρική Superleague κι αν η ομάδα θα κατακτήσει επιτέλους το πολυπόθητο πρωτάθλημα. Μετά ακολουθεί η «επιστροφή» του μπασκετικού τμήματος στην κανονικότητα. Για τα ερασιτεχνικά σπορ απλά περιμένει… τους τίτλους βλέποντας πως τα τμήματα έχουν μπει «στον αυτόματο πιλότο».
Κι όμως, από την περσινή ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου που είχε σταθερή απόδοση και συνεχόμενα νικηφόρα αποτελέσματα… φθάσαμε στη φετινή που παρά τις μεγάλες επενδύσεις του καλοκαιριού, δεν εμπνέει «ασφάλεια». Στην Ελλάδα, όχι στην Ευρώπη!
Στην Ευρώπη το Τριφύλλι δεν έχει δώσει δικαιώματα, τουναντίον, σε πείθει πως θα φθάσει μέχρι τον τελικό. Σε καμία περίπτωση, δε λέγεται ότι η Ελλάδα δεν αφορά τον Ερνάντεζ, τον Κοβάρ και τους λοιπούς. Φάνηκε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, φάνηκε και στο Λιγκ Καπ με τον ΠΑΟΚ. Αλλά αυτή η αστάθεια στην απόδοση, πώς δικαιολογείται;
Είναι ο Μίλωνας και ο Πήγασος… Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ; Ασφαλώς και όχι. Οι «πράσινοι» είναι πιο ποιοτικοί από ότι πέρσι και αυτό δεν αμφισβητείται. Όμως, δεν δείχνει τόσο… ομάδα. Γίνεται… ομάδα, όταν στο μυαλό όλων, εμφανίζεται η ιδέα του ευρωπαϊκού! Και δω θα πούμε πως αν είναι να έρθει το ευρωπαϊκό (κανείς δεν θα αρκεστεί σε ενδεχόμενη ευρωπαϊκή πρόκριση επί του Ολυμπιακού χωρίς… τίτλο), τότε, χαλάλι!