Τσαρτσαρής: «Χωρίς να πουλάω οπαδιλίκι, αλλά το 2012 δεν εγκαταλείπεις το καράβι»
Ο Κώστας Τσαρτσαρής στη συνέντυεξη της… ζωής του μίλησε για όλους και όλα. Η κουβέντα δεν μπορούσε βέβαια να μην πάει στο 2012, μια κομβική χρονιά για τον Παναθηναϊκό.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από όσα δήλωσε ο Τσαρτσαρής στην ιστοσελίδα gazzetta.gr:
-Το 2012 λοιπόν έφυγαν όλοι και έμεινες εσύ με τον Μήτσο. Δεν σκεφτήκατε και εσείς να αποχωρήσετε;
«Εγώ είχα κάνει μονοετή ανανέωση! Θυμάμαι με πήρε τηλέφωνο ο Μάνος Παπαδόπουλος και μου είπε ότι ήθελαν να μείνω. Εγώ φυσικά και ήθελα να παραμείνω στην ομάδα. Ήταν κομβικό το σημείο, αλλά είχα στο μυαλό μου ότι κόντευα στο τέλος. Ήθελα να τελειώσω το μπάσκετ στον Παναθηναϊκό. Και μάλιστα είχα πει εκείνο το καλοκαίρι ότι αν δεν με ήθελε η ομάδα θα σταματούσα εκείνη τη χρονιά. Όμως αν με ήθελε θα το σταματούσα το επόμενο. Ήταν ξεκαθαρισμένο. Οπότε μου έγινε η πρόταση και έμεινα στην ομάδα της καρδιάς μου για να βοηθήσω και εγώ στη νέα προσπάθεια που ξεκινούσε. Χωρίς να θέλω να πουλήσω οπαδιλίκι, αλλά δεν εγκαταλείπεις και εσύ το καράβι και το αφήνεις να διαλυθεί εντελώς. Κάτι πρέπει να υπάρχει, ένας συνδετικός κρίκος. Έτσι έμεινε ο Μήτσος, έμεινα και εγώ να κρατάμε τα μπόσικα…»
-Και μάλιστα κάνατε εξαιρετική σεζόν! Νταμπλ και στο παρά πέντε χάσατε το Final 4 της EuroLeague…
«Όντως, κάναμε εξαιρετική χρονιά. Ήταν δύσκολη σεζόν όμως, Έγιναν αλλαγές παικτών, υπήρξε αμφισβήτηση, ακούσαμε και αποδοκιμασίες σε ένα ματς με την Χίμκι, αλλά εμείς μαζευτήκαμε μεταξύ μας και είπαμε πολλά πράγματα στα αποδυτήρια για να μαζευτούμε λιγάκι. Και πράγματι μαζευτήκαμε και κάναμε πράγματα. Και αυτός ο αποκλεισμός μας πόνεσε εκείνη τη σεζόν από τη Μπαρτσελόνα. Είχαμε κάνει το μπρέικ, αλλά χάσαμε παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Θα ήταν πολύ σημαντικό παράσημο για εκείνη την ομάδα γιατί κανείς δεν την περίμενε. Κρίμα…»
-Αποσύρθηκες το 2013 με ένα ακόμα νταμπλ και με πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ, έστω και αν το παιχνίδι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ήσουν 34 χρονών, για την ακρίβεια 33,5. Δεν σκέφτηκες να συνεχίσεις για έναν ακόμα χρόνο;
«Σωματικά μπορούσα. Αλίμονο. Όμως ξέρεις τι γίνεται; 11 χρόνια στον Παναθηναϊκό ισοδυναμούν με 30 σε κάποια άλλη. Η πίεση των αγώνων, ο χαμένος ύπνος πριν από μεγάλα ματς, είναι δύσκολα. Δεν είναι εύκολα. Όσο περνούν τα χρόνια, όλα αυτά γίνονται αθροιστικά στον οργανισμό σου. Οσο μεγαλώναμε, είχαμε μεγαλύτερη πίεση, περισσότερο άγχος και αυτό διότι ο κόσμος έχει σχηματίσει μια εικόνα και έχει μεγαλύτερες προσδοκίες. Το μπάσκετ αλλάζει, γίνεται γρήγορο, πιο αθλητικό, τότε είχε έρθει και ο Γκιστ με τον Λάσμε που πήδαγαν πάνω απ’ όλους μας. Εμείς στα καλά μας και δεν πηδούσαμε πάνω από κανέναν. Οπότε δημιουργείς και περισσότερη πίεση στον εαυτό σου για να αποδείξεις ότι μπορείς…»
Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού