Έτσι όπως παίζει ο Λάζλο Μπόλονι με πολλούς παίκτες πίσω από τη μπάλα και με επιθετικογενείς που θέλει να γυρνούν να βοηθούν τα μπακ γίνεται κατανοητό ότι το σενάριο να δεχτείς πρώτος τέρμα στα πλέι-οφ είναι το πλέον απευκταίο.
Η ομάδα εδώ και… δεκαετίες έχει ξεχάσει πως είναι να «γυρνάς» σκορ, φανταστείτε φέτος πως νιώθει που οι συνεργασίες της στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου είναι είδος εν ανεπάρκεια.
Το καλό είναι ότι στα ντέρμπι θα έχεις αντιπάλους που θα σου αφήσουν κενά μέτρα γιατί κι εκείνοι θα θέλουν να σκοράρουν. Δεν θα είναι τα πράγματα όπως στο 80% των αγώνων της Σούπερ Λιγκ όπου ο αντίπαλος σου έδινε την κατοχή κι εσύ δεν ήξερες τι να κάνεις το τόπι.
Το γεγονός αυτό θεωρητικά επιτρέπει να έχεις περισσότερη κατοχή, τα μπακ σου να παίζουν πολύ ψηλά και τη μπάλα να φτάνει συχνά στους επιθετικούς.
Η ιδέα ωστόσο του κόουτς να χρησιμοποιεί στα άκρα φορ σαν τον Καμπετσή και τον Ιωαννίδη ή να έχει στον πάγκο Χατζηγιοβάνη, Αϊτόρ (που είναι ικανοί στο ένας με ένας) δυσκόλευε την προσπάθεια να «ανοίξεις» οργανωμένη άμυνα.
Το μόνο που σε έσωζε τόσο καιρό ήταν ότι οι παίκτες πιο δυνατά στις μονομαχίες, δεν άφηναν χωρίς πίεση τον αντίπαλο, ούτε την κατοχή του.
Μόνο που στα πλέι-οφ χρειάζεται να σκοράρεις περισσότερο για να εξασφαλίσεις θέση στην τετράδα άρα το αμυντικό πλάνο του κόουτς βαίνει προς τροποποίηση.
Δημήτρης Στρατής
