Ο θρυλικός τερματοφύλακας, Νίκος Σαργκάνης, μίλησε στον Super Sport FM 104,0 και την εκπομπή «Δώσε Πάσα» με τον Στέλιο Παπαμωϋσέως.
Αναλυτικά:
Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο: «Μαζευόμασταν στις αλάνες και προσποιούμασταν πως ήμασταν κάποιος από τα μεγάλα ονόματα της εποχής. Παίζαμε όπου χρειαζόταν τότε. Όταν πήγα στον Ηλυσιακό και υπέγραψα το δελτίο μου, αποφάσισα να παίξω δεξί μπακ. Στη συνέχεια έπαιξα στόπερ, λίγο χαφ, λίγο στην επίθεση. Αλλά παίζαμε γιατί μας άρεσε το παιχνίδι. Δεν είχαμε στο μυαλό να παίξουμε επαγγελματικά. Σιγά-σιγά, είχα προπονητή τον Χρήστο Λύμπα και τον ρώτησα να παίξω τερματοφύλακας. Ήταν το 1970-71 και από τότε καθιερώθηκα σαν τερματοφύλακας. Μέχρι το 1977 ανεβάσαμε τον Ηλυσιακό στην Β’ Εθνική. Κάναμε και ένα παγκόσμιο ρεκόρ, που απορώ πως δεν αναφέρεται πουθενά, αφού δεν δεχτήκαμε γκολ στην έδρα μας για ένα ολόκληρο πρωτάθλημα!»
Για το ρεκόρ: «Στο τελευταίο παιχνίδι, με τον Ατρόμητο, ένας παίκτης έκανε σουτ και η μπάλα πήγε στο δοκάρι. Εμείς δεν το κρύβαμε, θέλαμε να κρατήσουμε το μηδέν, αυτός ήταν ο στόχος μας. Ο παίκτης που σούταρε στο δοκάρι, τελικά ο προπονητής τον έβγαλε αλλαγή!».
Για τη συνέχεια: «Προέκυψε η Καστορία στη συνέχεια που ήταν στην Α’ Εθνική τότε. Ακολούθησε ο Ολυμπιακός όπου καθιερώθηκα, αλλά η Καστοριά είχε συμφωνήσει με τον ΠΑΟΚ για να πάω στη Θεσσαλονίκη. Είχαμε συναντηθεί με τον συγχωρημένο Παντελάκη, τότε πρόεδρος του ΠΑΟΚ, που μου είπε να πάω διακοπές και να επιστρέψω να υπογράψω το συμβόλαιο. Κατά τη διάρκεια των διακοπών μου, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα που με ρώτησαν αν με ενδιαφέρει ο Ολυμπιακός. Φυσικά και με ενδιέφερε, πολύ μάλιστα. Έτσι έκλεισα ραντεβού, κατέβηκα στον Πειραιά και υπέγραψα μαζί τους».
Πως καθιερώθηκε στον Ολυμπιακό: «Είχα μπροστά μου τον Αρβανίτη ο οποίος ήταν ένας πάρα πολύ καλός τερματοφύλακας. Ήθελε αγώνα και πολύ δουλειά για να πείσω τον προπονητή πως μπορώ να παίξω στον Ολυμπιακό. Ο Χρήστος (Αρβανίτης) έκανε ένα λάθος εκείνη τη χρονιά, ζήτησε να παίζει μόνο βασικός. Ο προπονητής δεν το δέχτηκε και πήρα την ευκαιρία να χρησιμοποιηθώ σαν βασικός. Ξεκίνησα, έκανα δύο πολύ καλά παιχνίδια, με κάλεσε ο Παναγούλιας στην Εθνική και παίξαμε το παιχνίδι στη Δανία και έτσι καθιερώθηκα».
Για το προσωνύμιο φάντομ: «Τότε καθιερώθηκε στο παιχνίδι με τη Δανία. Ήταν η αρχή για την καριέρα μου. Όμως όταν είσαι φρέσκος σε μία ομάδα, κάθε Κυριακή είσαι σε τεντωμένο σκοινί. Πρέπει να αποδεικνύεις ότι δίκαια είσαι εκεί. Με βοήθησαν πολύ και οι συμπαίκτες μου και ο Σταύρος Παπαδόπουλος, είχαμε κάνει μία πολύ καλή παρέα».
Για τον Παναθηναϊκό: «Είχαμε μία διαφωνία με τον Ολυμπιακό, με τον πρόεδρο που δε μου τα έλεγε καλά. Του έλεγα μέχρι την τελευταία στιγμή πως θέλω να μείνω στον Ολυμπιακό. Μου απαντούσε κάτι άλλο και τελικά προέκυψε ο Παναθηναϊκός. Έμεινα μέχρι το 1990».
Πως τον δέχτηκαν στον Παναθηναϊκό: «Με τα περισσότερα παιδιά παίζαμε στην Εθνική, γνωριζόμασταν. Πήγα με έναν άλλον αέρα στον Παναθηναϊκό. Ένιωθα οικείος, δεν ένιωθα σαν ξένος. Νίκος μπήκα, Νίκος έφευγα. Πολύ καλό κλίμα. Το μόνο που με στεναχώρησε ότι έφυγα από μία ομάδα που πραγματικά αγαπούσα».
Για τους τίτλους: «Δόξα το Θεό, σε όποια ομάδα πήγα πήρα τίτλους. Από τον Ηλυσιακό μέχρι τον Αθηναϊκό».
Με τον Αθηναϊκό: «Παίξαμε στον τελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό και μετά παίξαμε Ευρώπη σαν κυπελλούχοι, όπου βρεθήκαμε αντίπαλοι με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το να παίζεις μέσα στο Ολντ Τράφορντ ήταν κάτι μοναδικό».
Τι θυμάται στην καριέρα του: «Δικαίωσα την επιλογή μου να κάτσω τερματοφύλακας. Έγιναν μεγάλα και πολύ ωραία παιχνίδια, αλλά όλα τα αντιμετώπιζα το ίδιο. Ίδρωνα πάντα την φανέλα μου σε κάθε παιχνίδι».
Για την Εθνική: «Καλύτερη και πιο δύσκολη εμφάνιση ήταν στην Κοπεγχάγη. Η Εθνική Δανίας είχε 6-7 παίκτες πολύ μεγάλης εμβέλειας. Έπαιζαν σε Μπαρτσελόνα, Μπάγερν, Αμβούργο… Κατηφόριζε το γήπεδο, αλλά μπορεί να φάνηκε πως ήμουν πολύ καλός σε αυτό το παιχνίδι, αλλά όταν έβλεπα Δελικάρη και Μαύρο να γυρίζουν μέχρι την εστία μου για να μαρκάρουν και να βοηθήσουν, ήταν μία συλλογική προσπάθεια για να κρατήσουμε το μηδέν. Το γκολ το έβαλε ο Ντίνος Κούης με φάουλ. Ήταν όλοι καλά παιδιά και αγωνιστές».
Ποιον επιθετικό φοβόταν: «Ο Σαραβάκος ήταν υψηλών προδιαγραφών, Ευρωπαϊκού επιπέδου. Αυτών που φοβόμουν όμως πολλές φορές, ήταν ο Θωμάς Μαύρος. Όταν του το είπα, μου απάντησε πως εσύ με φοβόσουν γιατί σου έβαλα 6-7 γκολ. Εσύ όμως πόσα μου έπιασες;»
Πως δεν ακολούθησε την προπονητική: «Ανέλαβα τον Ηλυσιακό για τέσσερις μήνες και από αυτά που είδα, ακόμα… τρέχω! Με αυτά που είδα δεν θέλω να ασχοληθώ ξανά σαν προπονητής. Τρόμαξα!»
Αν πηγαίνει γήπεδο: «Περισσότερο Καραϊσκάκη και Ολυμπιακό Στάδιο. Τα τελευταία 2-3 χρόνια δεν πηγαίνω όμως».
Widget not in any sidebars
