Το μπάτζετ, ο προπονητής και η λογική της ζαριάς
Ο Παναθηναϊκός για μια ακόμα σεζόν και παρά τις διαρροές για αυξημένο μπάτζετ προς το προπονητικό επιτελείο θα πάει στη λογική της ζαριάς και του ότι κάτσει.
Άλλο είναι να διαβάζεις ότι θα κοιτάξει η ΠΑΕ λύσεις από ψηλό ράφι κι άλλο να μαθαίνεις για Γιοβάνοβιτς, Γιαννίκη, Γκρος και κάτι άγνωστους Γερμανοελβετούς.
Ήδη ο Παναθηναϊκός χειρίζεται με λανθασμένο τρόπο την υπόθεση προπονητή και στο τέλος όποιον κι αν φέρει θα καταφέρει να αδικήσει την τελική επιλογή του, αν κι εδώ που τα λέμε σήμερα τον κόσμο τον νοιάζει κυρίως να αλλάξει η διοίκηση.
Πάντως η στρατηγική στην αναζήτηση κόουτς προδιαθέτει άπαντες για μια ακόμα χαμένη σεζόν. Όταν λες πως θα επιλέξεις τεχνικό από πιο υψηλό επίπεδο δημιουργείς προσδοκίες. Δεν λέμε π.χ πως ο Γιαννίκης δεν έχει φιλοδοξίες, αλλά με την επιλογή ενός προπονητή τύπου Λουτσέσκου π.χ, η διοίκηση δείχνει το επίπεδο της επένδυσης που είναι διατεθειμένη να κάνει.
Όταν φέρνεις προπονητή που έχει πάρει τίτλους στην Ελλάδα τερματίζοντας αήττητος και παίζοντας ωραία μπάλα είναι δεδομένο πως θα τον πληρώσεις καλά, πείθοντάς τον να…κατέβει επίπεδο (εκεί έφτασε ο Παναθηναϊκός επί Αλαφούζου), λογικά θα του έχεις τάξει πρότζεκτ που θα τον καλύπτει.
Παίρνοντας τεχνικό με βαρβάτο παρελθόν δίνεις στίγμα, δημιουργείς προοπτική. Όλα αυτά, βέβαια, υπό κανονικές συνθήκες κι όχι βάσει όσων βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Δημήτρης Στρατής