Μέχρι σήμερα το αστέρι του Παναθηναϊκού, Καρλίτος, έχει αγωνιστεί σαν αριστερό χαφ σε μια θέση που δεν πιστεύουμε ότι τον ενθουσιάζει, άσχετα αν επειδή ξέρει μπάλα στο πρωτάθλημά μας μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Που θέλουμε να καταλήξουμε; Αντί να υπάρχει ένα έτοιμο πλάνο για να βοηθήσει τους νέους παίκτες (ειδικά τους πολυδιαφημισμένους κι ακριβοπληρωμένους σαν τον Ίβηρα) να δείξουν τις δυνατότητές τους, ο Παναθηναϊκός ελπίζει να «μπουν» οι νέοι και να είναι τόσο καλύτεροι από τους υπόλοιπους που θα τον μεταμορφώσουν και θα του λύσουν όλα του τα προβλήματα.
Αυτό συμβαίνει όταν αλλάζεις “κέλυφος” ανά εξάμηνο και… παίκτες/προπονητές/τακτικές/τρόποι προπόνησης αλλάζουν.
Φανταζόμαστε πως ο Ντάνι Πογιάτος επειδή εκτιμά την τεχνική κατάρτιση τόσο του συμπατριώτη του όσο και του Κίκο Μακέντα σκέφτεται οι δυο τους ν΄ αλλάζουν θέσεις μπροστά, κι εκείνος που θα βγαίνει από το “κουτί” να κατεβαίνει διαρκώς χαμηλά και συγκλίνοντας να βοηθά στην ανάπτυξη.
Δεν είναι απίθανο όλα αυτά να πετύχουν, το επίπεδο στην Ελλάδα είναι χαμηλό, μα σίγουρα ρισκάρεις όταν ακόμα “ψάχνεσαι” κι αλλάζεις ρόλους σε ποδοσφαιριστές που ξέρεις τι πράγματα θα δώσουν παίζοντας στη φυσική τους θέση.
Πολλά παιδιά του ρόστερ είναι στοιχήματα, έχουν πράγματα να δώσουν αλλά για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, χρειάζονται χρόνο και βοήθεια από τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα, μέχρι τουλάχιστον να ρολάρουν όλοι μαζί, όμως ο χρόνος περνά και τα περιθώρια υπομονής δεν είναι μεγάλα.
Τουλάχιστον στην αρχή για να μπορέσει να βγει το 4-3-3 που δουλεύει ο κόουτς στο “Καλαφάτης” χρειάζεται οπωσδήποτε χαφ να “φάει” το γήπεδο, κάποιον που θα μπορεί να δώσει τρεξίματα, αφού με μοναδικό “εξάρι” τον Κουρμπέλη, τους Αγιούμπ, Μακέντα, Καρλίτος να περιμένουν τη μπάλα στα πόδια και τους μπακ να μην προωθούνται, το πλάνο δεν δείχνει να τραβά και πολύ.
Ελπίζουμε πραγματικά να κληθούν να βοηθήσουν εκείνοι που είναι στην καλύτερη κατάσταση ανεξαρτήτως ονόματος γιατί σε περίπτωση “στραβών” είναι δεδομένο πως οι νέοι (παρότι έχουν δυνατότητες να προσφέρουν), θα βυθιστούν από την αναποτελεσματικότητα της ομάδας κι από την αδυναμία του προπονητή να μοιράσει ξεκάθαρους ρόλους.
Δημήτρης Στρατής
