«Θέλω να με θυμούνται σαν νικητή!»
Ο Τζέιμς Γκιστ παραχώρησε μια εκτεταμένη συνέντευξη στο Eurohoops,μίλησε για τη θητεία του στον Παναθηναϊκό, την πορεία της φετινής ομάδας και αποκάλυψε μερικά μυστικά του εαυτού του.
Διαβάστε παρακάτω:
-Αν μπορούσαμε να μεταφερθούμε στον Ιούνιο, πού βλέπεις τον εαυτό σου;
Να παίζω στους Τελικούς. Αυτός είναι ο στόχος αυτής της ομάδας, του συλλόγου, να κερδίζουμε τίτλους. Πέρυσι, όταν χάσαμε στο πρώτο παιχνίδι (σ.σ. των Τελικών στη Basket League), ο πρόεδρος ήρθε και μας είπε πως θα ήταν η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που ο Παναθηναϊκός δε θα κέρδιζε κάποιον τίτλο. Αυτό και μόνο δείχνει τα “θέλω” μας.
-Ο Παναθηναϊκός τρέχει ένα σερί με τουλάχιστον έναν τίτλο τις τελευταίες 23 χρονιές. Πώς εξηγείς το γεγονός πως δεν έχει προκριθεί σε Final Four της Ευρωλίγκας τα τελευταία 6;
Είναι δύσκολο, είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει έτσι απλά. Όχι, Δεν πάει έτσι. Μπορεί να κριθεί σε μία κατοχή, σε δύο plays, σε πολλούς και διάφορους παράγοντες. Είναι κάτι για το οποίο μοχθούμε, το θέλουμε. Είχαμε την ευκαιρία να προκριθούμε κάθε φορά στο Final Four. Δεν ξέρω πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός δεν προκρίθηκε στα playoffs. Παλεύουμε κάθε χρονιά για αυτό. Είναι ο στόχος μας. Θέλω να καταλάβουν όλοι πως δεν είναι ό,τι πιο εύκολο. Όταν το καταφέρουμε κι όταν γίνει αυτό, να ξέρετε πως θα τα έχουμε δώσει όλα.
-Παίζεις στο εξωτερικό τα τελευταία 10 χρόνια. Πώς είναι να παίζεις μακριά από την πατρίδα σου, τις ΗΠΑ;
Είναι δύσκολο μερικές φορές. Στις γιορτές, σε καταστάσεις τις οποίες περνάς τον περισσότερο χρόνο με την οικογένειά σου. Αυτό είναι ίσως το δυσκολότερο από όλα, όταν είσαι στην άλλη ήπειρο. Αλλά την ίδια ώρα μπορούμε να ζήσουμε την τόσα διαφορετικά πράγματα, τόσους διαφορετικούς τρόπους ζωής, τόσες διαφορετικές κουλτούρες κι αυτό είναι η χαρά, η ομορφιά του πράγματος. Στις ΗΠΑ πολλοί τείνουν να είναι αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Δε σκέφτονται πέρα από τους εαυτούς τους, πως υπάρχει κάτι άλλο εκεί έξω που να μπορεί να είναι καλύτερο. Το να μπορούμε να ταξιδεύουμε ανά τον κόσμο και να παίζουμε μπάσκετ επαγγελματικά, να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, είναι μία απίθανη ευκαιρία κι εμπειρία. Πρέπει απλώς να το χαιρόμαστε, να το αποδεχόμαστε και να το ζούμε.
-Έξι από αυτά τα χρόνια τα έχεις περάσει στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό. Πόσο Έλληνας και πόσο Παναθηναϊκός αισθάνεσαι;
Αισθάνομαι πως εδώ είναι το δεύτερό μου σπίτι. Έτσι είναι. Ο Παναθηναϊκός με υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες μετά από την ανταλλαγή μου από τη Μάλαγα το 2012 και το να λογίζομαι ακόμα ως σημαντικός παίκτης για το σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια είναι ευλογία. Δεν έχουν πολλοί τέτοια ευκαιρία. Να παίζεις σε ένα γήπεδο όπως αυτό εδώ, με τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Είναι μία εμπειρία που ζω, απολαμβάνω κι εύχομαι να μη τελειώσει.
-Γνωρίζοντας πια την ελληνική νοοτροπία, ποια η γνώμη σου για τη νοοτροπία των Ελλήνων φιλάθλων;
Είναι πολύ παθιασμένοι, πολύ παθιασμένοι, από τους πιο παθιασμένους που έχω παίξει μπροστά. Έχω παίξει σε πολλές χώρες, αλλά γενικά η Ελλάδα, γενικά οι Έλληνες είναι πολύ παθιασμένοι με τον αθλητισμό, πολύ παθιασμένοι με τους συλλόγους τους. Αυτό βγάζει μία ενέργεια την οποία δε μπορείς να εξηγήσεις με λόγια, πρέπει να το δεις μόνος σου.
-Είσαι ο ξένος με τη μεγαλύτερη θητεία στην ομάδα μετά από τον Μάικ Μπατίστ των 9+1 χρόνων. Πώς θες να σε θυμούνται στο τέλος της καριέρας σου;
Ως νικητή! Θέλω να με θυμούνται ως νικητή! Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε τόσες ομάδες και να είμαι εδώ τόσα χρόνια… Θέλω να με θυμούνται ως νικητή! Πως μπορούσα να είμαι σε μία ομάδα και να τη βοηθάω να νικά.
-Όπως ο Μάικ Μπατίστ, παίζεις σε περισσότερες από μία θέσεις. Πόσο δύσκολο είναι να εξελίσσεσαι ως παίκτης και σε ποια θέση απολαμβάνεις περισσότερο να παίζεις;
Ειλικρινά, πλέον το μπάσκετ δε βασίζεται στις θέσεις. Έχεις τους πόιντ γκαρντς, τους σέντερ, τους σουτέρς, τους πάουερ φόργουορντς, αλλά, όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό προπονητής μου ήταν ο Αργύρης Πεδουλάκης κι οι θέσεις δεν ήταν συγκεκριμένες. Γιατί κάποια στιγμή όλοι θα είχαν τη μπάλα στα χέρια και θα έπρεπε να πάρουν μία απόφαση, είτε θα ήταν κοντά στο καλάθι, είτε στην περιφέρεια. Ήθελε να αισθάνονται όλοι πως ήταν πόιντ γκαρντ και να δημιουργούν plays για τον άλλον. Για εμένα δεν έχει σημασία σε ποια θέση παίζω, αλλά να είμαι στο παρκέ. Θέλω πολύ να παίζω, να βοηθάω την ομάδα να νικά. Αν μου πεις πως πρέπει να παίξω στο “5” για να είμαι στο παρκέ, θα παίξω στο “5”. Αν πρέπει στο “4”, στο “4”. Αν πρέπει να παίξω άμυνα στον αντίπαλο πόιντ γκαρντ ή σε οποιονδήποτε άλλο, ό,τι χρειάζεται η ομάδα και θα με κάνει να είμαι στο παρκέ είμαι διατεθειμένος να το κάνω. Δε με βάζω σε κάποιο καλούπι.
-Σε έχουμε δει πολλές φορές να καρφώνεις από alley-oop πάσες του Νικ Καλάθη. Πόσο εύκολο είναι πια για εσένα κι αφού το έχουμε δει τόσες φορές γιατί είναι τόσο δύσκολο για την αντίπαλη άμυνα να το σταματήσει;
Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο (σ.σ. για την αντίπαλη άμυνα), γιατί συνεχίζει να γίνεται! Βλέπουμε video, κάνουμε προπόνηση, το βλέπεις, ξέρεις ποιοι είναι οι κανονισμοί στην άμυνα, αλλά κάποια πράγματα δε μπορείς να τα σταματήσεις. Έχουμε μία ξεχωριστή σχέση, ένα ξεχωριστό διάβασμα της στιγμής. Δεν είναι play, δεν το σχεδιάζεις, είναι πάνω στη στιγμή. Τέτοια σχέση έχουμε. Ο Νικ είναι τόσο σπουδαίους πασέρ, τόσο καλός παίκτης, έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο παιχνίδι που πρέπει να τον σέβεσαι, να τον παίξεις άμυνα κι όταν βάλεις παίκτες τριγύρω του είναι ευκολότερο για αυτόν. Κι η σχέση που έχουμε είναι τέτοια που δεν τη βλέπεις μεταξύ πολλών παικτών.
-Ήσουν στους Σπερς το 2010 και σε ένα παιχνίδι στο Μεξικό είδες τον Μανού Τζινόμπιλι να σχεδιάζει το τελευταίο play, το νικητήριο. Θα γινόσουν ποτέ προπονητής ή ποιος από τους συμπαίκτες σου θα γινόταν και, μάλιστα, καλός;
Ειλικρινά, αυτό που σκέφτομαι για μετά από το μπάσκετ είναι να γίνω προπονητής. Το έχω σκεφτεί πάρα πολύ. Λατρεύω να δουλεύω με παιδιά, αλλά αισθάνομαι πως δε θα μπορούσα να προπονήσω παιδιά, γιατί θέλω τόσο πολύ να νικάω, που δεν έχω την υπομονή να το διαχειριστώ όλο αυτό. Όχι τόσο λόγω των παιδιών, περισσότερο λόγω των γονιών. Λατρεύω τα παιδιά. Οι γονείς είναι που θέτουν υψηλές προσδοκίες για τα παιδιά και μπορεί να μην είναι οι παίκτες που θα ήθελαν να είναι. Θα ήθελα να προπονήσω σε επαγγελματικό επίπεδο. Αισθάνομαι πως θα μπορούσα να γίνω κορυφαίος προπονητής. Είμαι μαθητής του αθλήματος. Βλέπω μπάσκετ, αγαπώ το μπάσκετ, ζω κι αναπνέω μπάσκετ. Όταν σταματήσω ως παίκτης, θα προσπαθήσω να βρω έναν τρόπο να παραμείνω σε αυτό. Έχω μιλήσει με την οικογένειά μου και με φίλους που έχουν κάνει τη μετάβαση από το μπάσκετ στη ζωή μετά από αυτό κι αυτό που αισθάνομαι για εμένα είναι πως μπορώ να γίνω προπονητής.
-Ο Μανού Τζιμόμπιλι σταμάτησε γιατί το ήθελε ο ίδιος. Ο Κόλιν Κάπερνικ έχει να παίξει από το 2016 γιατί οι ιδιοκτήτες των ομάδων στο NFL δε θέλουν να του προσφέρουν συμβόλαιο. Η νέα του διαφήμιση λέει “Πίστεψε σε κάτι, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να θυσιάσεις τα πάντα”. Ποιο είναι αυτό το “κάτι” για εσένα και τι θα θυσίαζες για αυτό;
Για να κερδίσεις ένα Πρωτάθλημα, να είσαι ο καλύτερος που μπορείς σε κάτι, πρέπει να είσαι διατεθειμένος να κάνεις πράγματα που άλλοι δε θα έκαναν. Αν δεν έχεις κερδίσει ποτέ ένα Πρωτάθλημα, ίσως πρέπει να αλλάξεις κάτι από αυτά που κάνεις. Ίσως πρέπει να θυσιάσεις λίγο από το χρόνο που περνάς με τους φίλους και την οικογένειά σου, να είσαι μόνος, να είσαι στο γυμναστήριο, να δουλεύεις πάνω στο αντικείμενό σου. Ίσως πρέπει να θυσιάσεις κάποια από τα φαγητά που τρως. Ίσως πρέπει να θυσιάσεις πολλά πράγματα από τη ζωή σου που θα σου επιτρέψουν να φτάσεις στο σημείο όπου θες. Δεν είναι όλοι σπουδαίοι σε αυτό που κάνουν, γιατί δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να γίνεις σπουδαίος. Όταν ακούς “θυσίασε κάτι”, το να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις και να το καταφέρεις πρέπει να θυσιάσεις πολλά. Χάνεις πολλούς φίλους, πολλούς από τους ανθρώπους του περίγυρού σου, αλλά αυτοί που πραγματικά πιστεύουν σε εσένα καταλαβαίνουν απόλυτα τι κάνεις και τι προσπαθείς να πετύχεις, το σέβονται. Είναι δύσκολο να είσαι αθλητής, να είσαι στη θέση μας, αλλά όταν θες να είσαι ο κορυφαίος σε κάτι πρέπει να θυσιάσεις πολλά.
-Θα κλείσουμε με έναν γρήγορο γύρο. Είσαι έτοιμος;
-Σουβλάκι ή πίτσα;
Σουβλάκι.
-Burger ή chicken wings;
Chicken wings.
-Coke ή Pepsi;
Coke.
-Κάρφωμα ή κόψιμο;
Κάρφωμα.
-Τζόρνταν ή ΛεΜπρον;
Τζόρνταν.
-Μέσι ή Κριστιάνο;
Μέσι.
–Ουάσινγκτον ή Αθήνα;
Ουάσινγκτον.
-James Beast ή James Gist Airlines;
James Beast.
-Πλεξούδες ή ξυρισμένο κεφάλι;
Πλεξούδες.
-Προπόνηση ή δηλώσεις στους δημοσιογράφους;
Προπόνηση.
Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού