Δε μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι οι παίκτες που έπαιξαν στο Κύπελλο (και απογοήτευσαν με τις επιδόσεις τους) θα γυρίσουν σύντομα τούμπα την αγωνιστική εικόνα της ομάδας ως πρωταγωνιστές.
Σίγουρα κάποια στοιχεία βελτίωσης μπορούν να προσφέρουν επιθετικά άμα κληθούν να βοηθήσουν (δεν έχουμε αμφιβολία επ΄ αυτού) αλλά θα ήταν αφελές να λέγαμε ότι σε αυτό το χρονικό σημείο ο Καρλίτος, ο Μακέντα, ο Βιγιαφάνιες είναι ικανοί να πιάσουν το maximum των δυνατοτήτων τους, με γνώμονα αυτά που έχουμε δει να ζητάει ο κόουτς.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Μπορεί ο Μπόλονι να χρησιμοποιήσει σωστά παίκτες των οποίων το αγωνιστικό στυλ έχει ο ίδιος (κατά κάποιο τρόπο) απορρίψει μιας και γι αυτόν πρωτεύει το καθήκον για τους φορ να τρέχουν στα μετόπισθεν και να βοηθούν ανασταλτικά;
Το τριφύλλι στη νέα εκδοχή που βλέπουμε μέσα στο 2021 έχει συνδυαστεί με …αίμα που βράζει και όχι με cool, ταλαντούχες μονάδες με “καλές προδιαγραφές” στο βασικό σχήμα.
Ο Παναθηναϊκός θέλει παιδιά που να μπορούν να βάλουν …φωτιά στο χορτάρι ηλεκτρίζοντας το γήπεδο (όχι ίσως με το ταλέντο αλλά με την ένταση τους), να μετατρέψουν τα μετόπισθεν σε πεδίο μάχης, να συνεργαστούν, να αναδείξουν τον συμπαίκτη και να …δεσμευτούν στο “εμείς” παρά στο “εγώ”.
Μπορούν να δουλέψουν και να ξεχωρίσουν σε τέτοιο εργασιακό περιβάλλον οι …πριμαντόνες;
Δημήτρης Στρατής
