Ο Γιώργος Βόβορας στήθηκε στο απόσπασμα για την ήττα από το Λαύριο, φορτώθηκε όλες τις παθογένειες του κλαμπ και με συνοπτικές διαδικασίες οδηγήθηκε στο ταμείο ανεργίας.
Αναμενόμενο, έχει συμβεί με προπονητές πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς, εκείνος θα γλίτωνε; Που να ήταν και γεμάτα τα γήπεδα φέτος, τα…τέλια για τον ρούκι προπονητή θα είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.
Ο κόουτς παραδέχθηκε ότι η ομάδα ήταν σε κακό φεγγάρι τις τελευταίες εβδομάδες, το στοίχημα έδειχνε να έχει χαθεί από τις θερινές επιλογές του που εμπεριείχαν πολύ ρίσκο μιας και το ταμείο ήταν μείον. Ο κόουτς καλοκαιριάτικα βρέθηκε να ψάχνει παίκτες με κίνητρο και όραμα, αποφασισμένους να αρπάξουν τη δική τους ευκαιρία από τα μαλλιά, αθλητές που θα είχαν τις ίδιες απόψεις με τον ίδιο για το τι αντιπροσωπεύει η λέξη “ευκαιρία”’.
Αν τους έβρισκε, αν περιβαλλόταν με υπομονή, ίσως στο τέλος κατάφερνε να μας εκπλήξει, θα μας μείνει δια παντός η απορία. Το έργο του ήταν εξαρχής πολύ δύσκολο, πρακτικά ο προπονητής βγήκε στη γύρα να βρει παίκτες που θα άξιζαν 1 ευρώ και θα έπαιζαν για 2 ή για 3, τόσο όσο για να γράψουν υπεραξίες.
Κάτι τέτοιο δεν είναι το δυσκολότερο πράγμα στο μπάσκετ, δεν είναι όμως και το ευκολότερο.
Τέτοιοι παίκτες υπάρχουν στην αγορά και μάλιστα πολλοί, το θέμα είναι αν θα ταιριάξουν στη χημεία. Ε, ο Φόστερ, ο Όγκαστ, ο Σαντ Ρος (σε ρόλο πλέι-μέικερ), ο Βουγιούκας (που ακόμα αναρωτιόμαστε για πιο λόγο παρέμεινε στο ρόστερ) αυτή τη στιγμή περισσεύουν και η δική τους ανυπαρξία φορτώθηκε στις πλάτες του προπονητή που τους επέλεξε.
Δημήτρης Στρατής
