Ένας προπονητής μπορεί να επιλέξει τον τρόπο που θα …κυβερνήσει μια ομάδα, δυστυχώς, όμως, δεν έχει καμία δυνατότητα να διαλέξει τον τόπο και τον χρόνο όταν αναλαμβάνει καμένη γη, καλή ώρα όπως ο Λάζλο Μπόλονι.
Το μόνο εργαλείο που έχει στη διάθεσή του μπροστά στις αντιξοότητες είναι η προσαρμογή και η ικανότητα διαχείρισης των προβλημάτων.
Όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν με πολυτέλειες. Ο κόουτς ανέλαβε χάος, του πιστώθηκε ότι η ομάδα μπόρεσε επιτέλους να ξεκολλήσει από τις «0» νίκες, δείχνει όμως να χάνει τη μπάλα μετά τις σερί ήττες από Ατρόμητο, αιώνιο.
Η αλήθεια είναι πως αδικείται από την επικοινωνιακή διαχείριση του χαμένου ντέρμπι κι από την υπερπροβολή των παραπτωμάτων των παικτών του που έγιναν πρωταγωνιστές με τα…μπινελίκια που του έριξαν αντί να κριθούν για τα φτωχά τους επιτεύγματα εντός των γραμμών του γηπέδου.
Αυτή τη στιγμή ο Ρουμάνος αντιμετωπίζει δύο μεγάλα προβλήματα. Ένα αντικειμενικό καθώς ο κακός μηχανισμός που στήθηκε ο Παναθηναϊκός αχρηστεύει εν πολλοίς την ταυτότητα και τη φυσιογνωμία του.
Μαζί κι ένα υποκειμενικό, τη διαχειριστική ανεπάρκεια που προκύπτει από τα λάθη των ποδοσφαιριστών.
Ποια μπορεί να είναι η διέξοδος; Ένα κατεπείγον σχέδιο αναδίπλωσης με άξονες την αυτοκριτική, την ειλικρίνεια και τον ρεαλισμό.
Προϋπόθεση για την ανασύνταξη της σημερινής ομάδας είναι αρχικά να κατανοήσει την ανάγκη, στη συνέχεια να διορθώσει τα λάθη και κατόπιν να αλλάξει πορεία.
Δημήτρης Στρατής
